Bestand #3499: "Geeske0110.mp3"
Beschrijving
(31.00 min.)
JV: Maar u hebt een ander verhaal verteld over een schaatsenrijder, toen.
DJ: Ja, dat wat ik zopas vertelde.
FK: Ja, ja
DK: Dat de holle der wer op kaam
DJ: Hat jim mem dat ek wol ferteld. No moat jo dat ek noch even fertelle, fan de holle.
FK: Ja mar dat wyt ik net sa goed
DK: Ja
DJ: Ik wit it ek net, hear, as jo dat oait ferteld ha. Ik herinnerje my dat net, mar it kin wol sa wêze.
FK: Mar, ja doe kôm, ja en hy gong te ek en ride en ride, hin. Mar dêr ried er yn in wuk. En de holle skapt der ôf, mar hy gong der ûndertroch en de holle gong der oer. En kôm er dêr oan de brêge ta. En by de brêge dêr lei it altyd hast iepen, hin. Dêr lei it doe dan ek iepen. En dêr wie de holle wer. En doe ried er wer fierder. En der wie wer in wuk en dan komt hy der wer út as er wie en klear is’t, mar dat sil no wol net sa echt wêze (lacht).
JV: dat denk ik ook niet
DJ: Wel een mooi verhaal. Ze vertelden het vaak in Eernewoude, en dan is het de Langesleatter Man, die iemand achterna zit, hè. De Langsteatter Man, een bekende spookverschijning. En dan rijdt diezelfde zo snel hij maar kan, doodsbenauwd, hè, dat hij zonder het te zien in een wak rijdt, hè. (FK: Ja) Het hoofd gaat er vanaf en het hoofd schuift op het ijs verder. Het lichaam onder het ijs en dan komt dat weer bij een wek bij elkaar. Komt het er weer op. Het lichaam was helemaal bevroren van onderen. En dan gaat hij naar een bakker.
JV: Een bakkerij
DJ: en dan gaat hij voor het vuur zitten en dan smelt het allemaal weer en dan valt zijn hoofd er weer af in de bakkersoven. Dus die verbrandt, het hoofd verbrandt. Dat is dan eigenlijk het verhaal van dezelfde van Earnewâld. (FK: Ja) De Langesleatter Man, dat komt daar om Eernewoude heen komt dat voor. Zo wordt het in Eernewoude verteld. Heb ik pas geleden genoteerd nog.
FK: Mar Langesleattemer Man, heart men no gjin praat mear oer. Froeger wie de Langesleatter Man der.
(32.52 min.)
FK: Froeger wie de Langesleattemer Man der.
DK: O ja
DJ : wiene deabenaud foar en de skippers.
FK: Ja, en de mieren yn it lân. Der wiene in pear man út Aldegea, hin, út Aldegea, kearels as beammen. En se wiene dêr oan oare kant de Jellen en yn ‘e tinte. Mar doe wie it krekt sa’n dei as hjoed, sa waarm. En doe hiene se even sliept en dan meanden se de jûns langer. En doe soene nei tinte ta en wie de Langesleattemer Man by hun tinte. En ha se de nachts net sliept yn de tinte. Doarsten net hinne. Se ha dêr op de sweeën sliept fan ´e fan it gers. En moest ús heit altyd om laitsje. Ja. Mar ik koe de mannen wol, mar eh, dy leve no net mear. Mar sa wiene dy ek mei de Langesleattemer Man. En dan seine se wolris. Ha ik doe wolris sein, hin. Fokje Folkert. Ja. (DK: O ja) Ja, Fokje Folkert, o ja sei se, jim ha wer sliept, sei se dan tsjin it oare folk. Se rûnen mar sa oer it skip hinne. Ja, dan wie de Langesleattemer Man der wer. Dan wiene se bang. Sa wie dat no, hè.
DK: Ach, dat hat (onverstaanbaar) west
(34.14 min.)
DJ: Dêr koe ek noait in skip lizze op ‘e Krúswetters. Koe noait in skip lizze.
FK: Nee
DJ: Nee dat waard los. Dan waarden de ankers op de boat smiten of op de skippen. Lei it los.
FK: Ja ja, lei it los, ja
DJ: Daar wou ook nooit een schipper aanleggen, op de Kruiswaters niet, want dat was beslist niet vertrouwd.
FK: Soe dat gjin foartjirmen west ha?
(34.30 min.)
DJ: Ik wit it net. Tink it al.
FK: Ja it hat in foartjirmer west, ja, foartjirmen
DJ: Kan fansels best.
FK: It giet der no sa om wei, hin.
Okkersneins doe ha we even nei Sitebuorren west, ja mei de auto, oan Sitebuorren ta west. Och hea, der steane grutte plaatsen. Grutte. Ah. Moesten wy froeger bylangs rinne. Sa´n smel paadsje.
DJ: Ja, en wat in drokte fan boatsjes en sa
FK: Och heden, och heden
DJ: Zij denkt dat die gevallen, dat dus die, dat spit en dat anker altijd weer op dat schip gehouden werd, een soort van voorspoed, voorklank geweest is.
FK: Ja
DJ: Van de drukte die men tegenwoordig heeft van toeristen. Mar die legendarische schaatsenrijder, dêr binne wy noch net oer útpraat, hè. Der binne dus mear dingen fan. Ik wit it net. Ik heb dat niet nagegaan.
JV: Kent u het verhaal dat werd dan verteld daar bij, bij Tzummarum werd dat geloof ik verteld of nee, bij Langezwaag verteld. Dat is een verhaal dat in Langezwaag verteld wordt over Klaas Yntsjes. Klaas Yntsjes, een bekende schaatsenrijder,die ging altijd uit Bolsward. Die ging altijd voor het eten nog even in Bolsward, dat was 20 km verder, wat mosterd halen.
FK: Och ja
JV: Dan reed ie zo hard. Dat een keer toen reed ie heel hard en ineens was er een man naast hem en die zei tegen hem: dankjewel, zei die. Want die man had in een wak gelegen en Klaas Yntsjes was er heel hard overheen gegaan. Had die man hem bij zijn enkel gepakt en die was zo omhoog gesleept zonder dat Yntsjes er iets van gemerkt had en toen had hij hem gered.
DJ: Maar dat verhaal van de mosterd is wel bekend. (JV: Ja, dat is bekend, ja) Komt vaak voor. Ook een paar keer genoteerd.
JV: Maar dat kent u ook niet.
FK: Mar froeger koene je toch, want eh, wy hiene dêr doe ek in buorman, âlde Hindrik Smit. No dy ried even nei Ljouwert. Dan stie alles ûnder wetter, hin en as dan de winter ynfoel en dan ried er nei Ljouwert om in koarstekoeke en dan koffie dronken en wat letter krige er in koarstekoeke, helle er even fan Ljouwert op redens.
JV: Hoe ver is dat hier vandaan, Ljouwert?
DK: Oudega naar Leeuwarden, de hoofdstad.
JV: Hoe ver is dat?
DK: Ja, hoe fier soe dat wêze, oerdwars. Fan Aldegea
DJ: Ja, in hiel ein
DK: hielendal oerdwars.
DJ: Ja dat sil wol in kilometer of wat
JV: Maar hij sneed natuurlijk af, hè
DJ: 30 km heen en terug alles met elkaar, 30.
FK: Ja jawol. Tocht ik wol.
DK: Dat ha se faak sein. Dat er even in koarstekoeke helle.
FK: Dan stie alles ûnder wetter. Nee, dat is net sa lang lyn.
JV: Hebt u ook nog schaatsen gereden?
DK en FK: No ja, o ja
DK: Wy ha mei heit en mem hiel wat ôfriden. Achter mekoarren.
JV: Ja, aan de stok?
FK en DK: Nee gewoan, oan de hân, (JV: o ja, aan de hand) ja, en dan de oare hân yn de side.
FK: Dat soe ik krekt sizze. Wy rieden ris nei Ljouwert mei noch in ploech, mei Bernardus en dy.
DK: Heit koe hiel skoan ride
FK: Doomny kin dy Douma’s ek wol, (DJ: Jawol, wis wol) mei Bernardus Douma no, dy is overleden, ja, net sa âld wurden.
Mar doe wiene we mei it hurdriden yn Ljouwert. Dêr soe it wêze foar manlju en froulju en fan losse froulju, nee losse manlju. En hea dêr koene wy, want wy moesten yn in herberch altyd noch. Myn man moest noch wat betelje. In pear kij of sa. En dêr siet Gerke Douma en Popke Douma. Dy broers hokten altyd by elkoar dêr. En dêr kômen wy en ik sei: o Douma, wat binne wy moai riden. It waaide sa, waaide út it súdwesten. It waaide sa. Ik sei: wy stoden by de dykjes op. Wy binne troch de polder riden, wy stoden by dykjes
Ja fanke, seit Gerke Douma, dat is my ek ris oerkôm en doe ha ik werom de hiele nacht skrept om wer thús te kommen. Bin ik oer de Leien gong, wie net fertrouwd en doe bin ik krûpt (lacht). Dat sjoch, dat is my noch oerkôm. Mar wy bin´ goed, goed thúskaam dêrom, hear, mei inoar.
DK: Mar jim binne ek alris kôm, doe bin´jim dat út kôm doe rieden jim nei Ljouwert ta. En doe sei heit: jim moatte der om tinke want der lizze wekken. Dat jin al op ´e tiid út Ljouwert komme.
No dêr wie de man wol. Wy wisten wêr de wekken wiene wie wol bekend. Doe’t mem en dy mei in stik of wat dêr wei kamen, hellen se oaren út de wekken wei. Dêr hellen se sa út. Mar doe waard it fuort ôfbeakene mei takkebosken en sa.
FK: doe’t der guon yn sitten hiene.
DK: doe’t der guon yn sitten hiene, hin, doe koe it wol beakene wurde.
FK: Jo sil´ek wol goed ride kinne.
DJ: Froeger wol, mar ik ryd noait mear. As jonge wol.
FK: Tocht ik wol. Want dy Wartensters ride ta.
DJ: Ja.
FK: En Earnewâld.
DJ: In omke fan my en ús mem koe ek tige ride.
FK: Is niks moaier as ride. Gealtsje woe ek net te riden. It wie ris op in freed. Ik sei: mar ik woe al te riden. Mar de kachel dit en dat moat. Nee, ik sei, foarút te riden. Ik sei: even oan de Ie ta. Tegearre dat út.
DK: Mar it wie al sa let, want heit moest earst fan Ljouwert komme en dy frachtauto’s moesten earst noch en dan it freedswurk. En wy wiene sa let doe’t wy dat útrieden kômen de oaren ús wer temjitte. Dy hiene fuort west. Hurd nei de Ie ta. De Ie wiene wy sa mar. Ik sei, no moatte wy ek mar nei Earnewâld.
DJ: De Ie, dat is Grou, seine jo.
FK: Nee, hjir de Ie. Hjirre. Dat is de Ie en by Grou is wer in Ie. Dêr by de wetterleiding. Dêr is de Ie.
(40.40 min.)
JV: Maar u hebt een ander verhaal verteld over een schaatsenrijder, toen.
DJ: Ja, dat wat ik zopas vertelde.
FK: Ja, ja
DK: Dat de holle der wer op kaam
DJ: Hat jim mem dat ek wol ferteld. No moat jo dat ek noch even fertelle, fan de holle.
FK: Ja mar dat wyt ik net sa goed
DK: Ja
DJ: Ik wit it ek net, hear, as jo dat oait ferteld ha. Ik herinnerje my dat net, mar it kin wol sa wêze.
FK: Mar, ja doe kôm, ja en hy gong te ek en ride en ride, hin. Mar dêr ried er yn in wuk. En de holle skapt der ôf, mar hy gong der ûndertroch en de holle gong der oer. En kôm er dêr oan de brêge ta. En by de brêge dêr lei it altyd hast iepen, hin. Dêr lei it doe dan ek iepen. En dêr wie de holle wer. En doe ried er wer fierder. En der wie wer in wuk en dan komt hy der wer út as er wie en klear is’t, mar dat sil no wol net sa echt wêze (lacht).
JV: dat denk ik ook niet
DJ: Wel een mooi verhaal. Ze vertelden het vaak in Eernewoude, en dan is het de Langesleatter Man, die iemand achterna zit, hè. De Langsteatter Man, een bekende spookverschijning. En dan rijdt diezelfde zo snel hij maar kan, doodsbenauwd, hè, dat hij zonder het te zien in een wak rijdt, hè. (FK: Ja) Het hoofd gaat er vanaf en het hoofd schuift op het ijs verder. Het lichaam onder het ijs en dan komt dat weer bij een wek bij elkaar. Komt het er weer op. Het lichaam was helemaal bevroren van onderen. En dan gaat hij naar een bakker.
JV: Een bakkerij
DJ: en dan gaat hij voor het vuur zitten en dan smelt het allemaal weer en dan valt zijn hoofd er weer af in de bakkersoven. Dus die verbrandt, het hoofd verbrandt. Dat is dan eigenlijk het verhaal van dezelfde van Earnewâld. (FK: Ja) De Langesleatter Man, dat komt daar om Eernewoude heen komt dat voor. Zo wordt het in Eernewoude verteld. Heb ik pas geleden genoteerd nog.
FK: Mar Langesleattemer Man, heart men no gjin praat mear oer. Froeger wie de Langesleatter Man der.
(32.52 min.)
FK: Froeger wie de Langesleattemer Man der.
DK: O ja
DJ : wiene deabenaud foar en de skippers.
FK: Ja, en de mieren yn it lân. Der wiene in pear man út Aldegea, hin, út Aldegea, kearels as beammen. En se wiene dêr oan oare kant de Jellen en yn ‘e tinte. Mar doe wie it krekt sa’n dei as hjoed, sa waarm. En doe hiene se even sliept en dan meanden se de jûns langer. En doe soene nei tinte ta en wie de Langesleattemer Man by hun tinte. En ha se de nachts net sliept yn de tinte. Doarsten net hinne. Se ha dêr op de sweeën sliept fan ´e fan it gers. En moest ús heit altyd om laitsje. Ja. Mar ik koe de mannen wol, mar eh, dy leve no net mear. Mar sa wiene dy ek mei de Langesleattemer Man. En dan seine se wolris. Ha ik doe wolris sein, hin. Fokje Folkert. Ja. (DK: O ja) Ja, Fokje Folkert, o ja sei se, jim ha wer sliept, sei se dan tsjin it oare folk. Se rûnen mar sa oer it skip hinne. Ja, dan wie de Langesleattemer Man der wer. Dan wiene se bang. Sa wie dat no, hè.
DK: Ach, dat hat (onverstaanbaar) west
(34.14 min.)
DJ: Dêr koe ek noait in skip lizze op ‘e Krúswetters. Koe noait in skip lizze.
FK: Nee
DJ: Nee dat waard los. Dan waarden de ankers op de boat smiten of op de skippen. Lei it los.
FK: Ja ja, lei it los, ja
DJ: Daar wou ook nooit een schipper aanleggen, op de Kruiswaters niet, want dat was beslist niet vertrouwd.
FK: Soe dat gjin foartjirmen west ha?
(34.30 min.)
DJ: Ik wit it net. Tink it al.
FK: Ja it hat in foartjirmer west, ja, foartjirmen
DJ: Kan fansels best.
FK: It giet der no sa om wei, hin.
Okkersneins doe ha we even nei Sitebuorren west, ja mei de auto, oan Sitebuorren ta west. Och hea, der steane grutte plaatsen. Grutte. Ah. Moesten wy froeger bylangs rinne. Sa´n smel paadsje.
DJ: Ja, en wat in drokte fan boatsjes en sa
FK: Och heden, och heden
DJ: Zij denkt dat die gevallen, dat dus die, dat spit en dat anker altijd weer op dat schip gehouden werd, een soort van voorspoed, voorklank geweest is.
FK: Ja
DJ: Van de drukte die men tegenwoordig heeft van toeristen. Mar die legendarische schaatsenrijder, dêr binne wy noch net oer útpraat, hè. Der binne dus mear dingen fan. Ik wit it net. Ik heb dat niet nagegaan.
JV: Kent u het verhaal dat werd dan verteld daar bij, bij Tzummarum werd dat geloof ik verteld of nee, bij Langezwaag verteld. Dat is een verhaal dat in Langezwaag verteld wordt over Klaas Yntsjes. Klaas Yntsjes, een bekende schaatsenrijder,die ging altijd uit Bolsward. Die ging altijd voor het eten nog even in Bolsward, dat was 20 km verder, wat mosterd halen.
FK: Och ja
JV: Dan reed ie zo hard. Dat een keer toen reed ie heel hard en ineens was er een man naast hem en die zei tegen hem: dankjewel, zei die. Want die man had in een wak gelegen en Klaas Yntsjes was er heel hard overheen gegaan. Had die man hem bij zijn enkel gepakt en die was zo omhoog gesleept zonder dat Yntsjes er iets van gemerkt had en toen had hij hem gered.
DJ: Maar dat verhaal van de mosterd is wel bekend. (JV: Ja, dat is bekend, ja) Komt vaak voor. Ook een paar keer genoteerd.
JV: Maar dat kent u ook niet.
FK: Mar froeger koene je toch, want eh, wy hiene dêr doe ek in buorman, âlde Hindrik Smit. No dy ried even nei Ljouwert. Dan stie alles ûnder wetter, hin en as dan de winter ynfoel en dan ried er nei Ljouwert om in koarstekoeke en dan koffie dronken en wat letter krige er in koarstekoeke, helle er even fan Ljouwert op redens.
JV: Hoe ver is dat hier vandaan, Ljouwert?
DK: Oudega naar Leeuwarden, de hoofdstad.
JV: Hoe ver is dat?
DK: Ja, hoe fier soe dat wêze, oerdwars. Fan Aldegea
DJ: Ja, in hiel ein
DK: hielendal oerdwars.
DJ: Ja dat sil wol in kilometer of wat
JV: Maar hij sneed natuurlijk af, hè
DJ: 30 km heen en terug alles met elkaar, 30.
FK: Ja jawol. Tocht ik wol.
DK: Dat ha se faak sein. Dat er even in koarstekoeke helle.
FK: Dan stie alles ûnder wetter. Nee, dat is net sa lang lyn.
JV: Hebt u ook nog schaatsen gereden?
DK en FK: No ja, o ja
DK: Wy ha mei heit en mem hiel wat ôfriden. Achter mekoarren.
JV: Ja, aan de stok?
FK en DK: Nee gewoan, oan de hân, (JV: o ja, aan de hand) ja, en dan de oare hân yn de side.
FK: Dat soe ik krekt sizze. Wy rieden ris nei Ljouwert mei noch in ploech, mei Bernardus en dy.
DK: Heit koe hiel skoan ride
FK: Doomny kin dy Douma’s ek wol, (DJ: Jawol, wis wol) mei Bernardus Douma no, dy is overleden, ja, net sa âld wurden.
Mar doe wiene we mei it hurdriden yn Ljouwert. Dêr soe it wêze foar manlju en froulju en fan losse froulju, nee losse manlju. En hea dêr koene wy, want wy moesten yn in herberch altyd noch. Myn man moest noch wat betelje. In pear kij of sa. En dêr siet Gerke Douma en Popke Douma. Dy broers hokten altyd by elkoar dêr. En dêr kômen wy en ik sei: o Douma, wat binne wy moai riden. It waaide sa, waaide út it súdwesten. It waaide sa. Ik sei: wy stoden by de dykjes op. Wy binne troch de polder riden, wy stoden by dykjes
Ja fanke, seit Gerke Douma, dat is my ek ris oerkôm en doe ha ik werom de hiele nacht skrept om wer thús te kommen. Bin ik oer de Leien gong, wie net fertrouwd en doe bin ik krûpt (lacht). Dat sjoch, dat is my noch oerkôm. Mar wy bin´ goed, goed thúskaam dêrom, hear, mei inoar.
DK: Mar jim binne ek alris kôm, doe bin´jim dat út kôm doe rieden jim nei Ljouwert ta. En doe sei heit: jim moatte der om tinke want der lizze wekken. Dat jin al op ´e tiid út Ljouwert komme.
No dêr wie de man wol. Wy wisten wêr de wekken wiene wie wol bekend. Doe’t mem en dy mei in stik of wat dêr wei kamen, hellen se oaren út de wekken wei. Dêr hellen se sa út. Mar doe waard it fuort ôfbeakene mei takkebosken en sa.
FK: doe’t der guon yn sitten hiene.
DK: doe’t der guon yn sitten hiene, hin, doe koe it wol beakene wurde.
FK: Jo sil´ek wol goed ride kinne.
DJ: Froeger wol, mar ik ryd noait mear. As jonge wol.
FK: Tocht ik wol. Want dy Wartensters ride ta.
DJ: Ja.
FK: En Earnewâld.
DJ: In omke fan my en ús mem koe ek tige ride.
FK: Is niks moaier as ride. Gealtsje woe ek net te riden. It wie ris op in freed. Ik sei: mar ik woe al te riden. Mar de kachel dit en dat moat. Nee, ik sei, foarút te riden. Ik sei: even oan de Ie ta. Tegearre dat út.
DK: Mar it wie al sa let, want heit moest earst fan Ljouwert komme en dy frachtauto’s moesten earst noch en dan it freedswurk. En wy wiene sa let doe’t wy dat útrieden kômen de oaren ús wer temjitte. Dy hiene fuort west. Hurd nei de Ie ta. De Ie wiene wy sa mar. Ik sei, no moatte wy ek mar nei Earnewâld.
DJ: De Ie, dat is Grou, seine jo.
FK: Nee, hjir de Ie. Hjirre. Dat is de Ie en by Grou is wer in Ie. Dêr by de wetterleiding. Dêr is de Ie.
(40.40 min.)