Bestand #3613: "VODA_009_11.mp3"

Vroeger, m’n jonge kind, kwamen de jongens van buiten ’s zaterdags ’s avonds naar ’t dorp, da’s [Amslag]. Ze bleven dan meestal bij d’ouwe Jane, da’ was ’t café van de weduwe Plateel, tot aan het sluuten van tien uren. En dan gingen ze terug naar huus. Enkele gingen in […] kant uit van de [vaal] en de [gritte] en toen ze aan ‘t ende van de straten gekome waren van de reuzen Noek, voorbie de polderscholen tot aan de diek, gingen de jongens naar de Val, behalve Willen Dillema, die voorbij de […] woonde, die ging d’n andere kant van Dik op, dat toen nog beplant was met grote dikke olmen bomen, ’t was bomesen, ’t was najaar en d’r lagen hoop met bladeren langs de diek en net toen Willem goeienavond geroepen had aan de andere jongens, zag die d’n ouwe Jan Klaassen, dat was een vent uit d’n [eendracht], gezeten op een prikkelbak over de bladeren vliegen. Willem die loopt naar d’ andere jongens, maar die waren te ver weg om te zien. Nou was Willem niet al te bang uitgeval’, maar heel gerust was ie toch ook niet en toen die [na bella ving], om in ’t straatje naar de gritte te komen, zag die warempel weer dat jongetje zitten, kort bie de bocht langs de put die d’r nog ligt en dat hele zooitje, dat zat er iedere zaterdagavond en Willem dacht dat ’t iets te maken had met wat ie vanavond gezien had. Willem zei bie z’n eigen: ‘maar d’r zal ik eens een eind aan maken.’ Die gaat naar dat jongetje toe dat daar blijft zitten en die zegt hem: ‘dat is de laatste keer dat ik [u] hier treffen. Als ‘k ge nog eens voorbie ga, dan schiet ik je dood!’ En als ie thuus komt dan kapt ie een zilveren hulst in stukjes, want met zilver […] zijn kon je spoken doodschieten. Maar Willem heb niet hoeven schieten hoor, want jongetje zat ‘em de volgende weken niet meer en nooit kende nooit van dat beesje gehoord of gezien, net zo min als van de ouwe Jan Klaassen op z’n prikkelbak.