Hoofdtekst
Op de hooge berg lag in vroeger jaren een reusachtige steen.
Een groote zware ruwe steen.
Nu zou u zoo zeggen, dat is een gewoon verschijnsel. Die hooge berg op Texel, nu ja, daarin zitten wel meer groote steenen. De gletschers hebben ze er gebracht in lang vervlogen eeuwen.
Neen, maar zoo is het niet.
Het was niet zoo maar de eerste de beste steen. Het was er een van kolossale afmetingen.
Het volk noemde hem de Engelsche steen.
Men sprak er over met een huivering van ontzag.
Dat kwam niet alleen doordat hij in de nabijheid van het galgenveldje lag. Het galgenveldje waar de boosdoeners van Texel opgeknoopt werden en waar het dus naar spoken kon.
Het kwam niet alleen daardoor al zal het er wel aan meegewerkt hebben.
Er was een andere reden voor.
Het geheimzinnig zat hem in de afmetingen.
Hij lag dan op de Hooge berg.
D.w.z. de kop van de steen lag daar.
Ieder kon hem zien en ieder had hem er ook gezien. Hij lag daar al sedert menschenheugenis.
Tegenwoordig niet meer hoor, daar niet van, hij is sedert al lang verdwenen. Maar in vroeger jaren dan.
Hij lag daar met zijn ronde kop boven op de Hooge berg.
Maar het andere eind, dat was het hem.
Waar zat het andere eind?
Men had geprobeerd het te vinden door diep rondom de steen te graven maar men had geen eind gevonden.
En hoe zou men het ook gevonden hebben!
Dat was een onmogelijkheid want de steen reikte, onder de zee door, heel tot in Engeland.
En daarom noemde men hem de Engelsche steen.
Een groote zware ruwe steen.
Nu zou u zoo zeggen, dat is een gewoon verschijnsel. Die hooge berg op Texel, nu ja, daarin zitten wel meer groote steenen. De gletschers hebben ze er gebracht in lang vervlogen eeuwen.
Neen, maar zoo is het niet.
Het was niet zoo maar de eerste de beste steen. Het was er een van kolossale afmetingen.
Het volk noemde hem de Engelsche steen.
Men sprak er over met een huivering van ontzag.
Dat kwam niet alleen doordat hij in de nabijheid van het galgenveldje lag. Het galgenveldje waar de boosdoeners van Texel opgeknoopt werden en waar het dus naar spoken kon.
Het kwam niet alleen daardoor al zal het er wel aan meegewerkt hebben.
Er was een andere reden voor.
Het geheimzinnig zat hem in de afmetingen.
Hij lag dan op de Hooge berg.
D.w.z. de kop van de steen lag daar.
Ieder kon hem zien en ieder had hem er ook gezien. Hij lag daar al sedert menschenheugenis.
Tegenwoordig niet meer hoor, daar niet van, hij is sedert al lang verdwenen. Maar in vroeger jaren dan.
Hij lag daar met zijn ronde kop boven op de Hooge berg.
Maar het andere eind, dat was het hem.
Waar zat het andere eind?
Men had geprobeerd het te vinden door diep rondom de steen te graven maar men had geen eind gevonden.
En hoe zou men het ook gevonden hebben!
Dat was een onmogelijkheid want de steen reikte, onder de zee door, heel tot in Engeland.
En daarom noemde men hem de Engelsche steen.
Beschrijving
Het Marsdiep is aan zijn naam gekomen doordat vroeger op die plek marskramers met eb door het water van de punt van Noord-Holland naar Texel en omgekeerd gingen. Zij werden zelf wel nat, maar hun mars bleef droog.
Bron
Legenden langs de Noordzee/ S. Franke. - Zutphen: W.J. Thieme & Cie, 1934, p. 194-195.
Naam Locatie in Tekst
Marsdiep 
Marsdiep 
Texel
Texel
Noord-Holland
Noord-Holland