ENGELB_20_009

HS: Dat vertealde den kapper, den barbier was dat.
E: Dat doar har speukt.
HS: .... Smeyers, zeg he teegn mien vaa: doar bie oons op n koarkhof, dat was t katholieke koarkhof, an de Enterweg, doar zit spook no, net tusschen ... ik wer a wa n betje bange, moar zeg he zie hebt hem onder ...., want doar zit bie den toorn, en doar hef ne ledder in estoan, en no hebt ze met de ledder noar bovn klumn, in den toorn en no, zeg he, hebt ze de ledder onder hen ezat en toe is he de toorn oet evaln, de bloodplas ler der nog onder ... dat leuvn he net zoo vast zoo-at wie hier bie mekoar zitt.
MS: Vroger ha'j hier ook geen ne vrouwe, ne katholieke vrouwe en den luudn n toorn van de hervormde koarke en den man van eur, he was kapper, was kapper hè, en doar is n varsje van, za'k mar eavn doon dan?
E: Doo mer.
MS: At alle klaantn de duure oet zeent
drokte en gedoo, at de scheerkwast zetje teumig steet,
kniep ik n oge too,
dan schöt mie de oalde tied wier in,
van toe mien vaa nog leavn
ik mag geerne, a'k allenig zin
ees oolde graaw op greavn
ik heb oortn Jager nog ekeand (dat was hie nen bienaam, hè)
De Porrema en t Hop (almoal bienaamn)
Toe kostn t hoarsniedn nog dree ceant,
dat brach ni völ op.
Met scheern dan ha'j zonne bal,
den kreegn de keerls in n bek
dan stundn de kiewe strak en wal
ze hadn no oe gebrek
toe zatn ze 's weenters bie mekoar
Wien-Bats en Kattel-Jan en de oolde Moete van de Hoar,
joa mangs wa twintig man,
Oart Meyer dee har hoar op n taand,
dee 's oavnds lanteern anstäkn
bössel veant met t witte zaand
kan alns maakn en bräkn
Schorsteenkeerl heer Doekema
den was mangs krang in n ros
dan schreeuwn he n poar keer van rata
en stun op n kop op n vorst (van t hoes hè)
en Schoap-Wilm köm mer eens in t joar
was zölfs zoo roew as n schoap
en was mien vaa dan met hem kloar (met scheern)
dan was he deep in sloap
en Blauw-sel dorus nie vergätn
en die met Brille-piet
dat keerlke was wa oet ezetn
verneampstig vuur zien tied
t kum zoonder zweerd moal de kost
bie disn boer n ei, bie den n stukn spek en mangs nen worst
van niej-joar tot an mei
en deank oe dee verhaaln es eavn
as ze hier zatn te strukelbroadn
zoo mooi zag ie van z'n leavn
nog nie in n almanak stoan
doar ha'j de Russe good van oard
mer veerder hard as glas
he har de waagn in n vaalt evoord (mesthoop)
en laadn n voor op n as, (zoo zwoar hè)
n dik voor mest, mar hoo mar blood
dat kon den broenn nie trekn,
doe zölf der vuur en dat gung good
wat har dat peerd ekekn
en Scheer-Bats-Jans, dat was mien oom
den pruuvn zoo geerne, leu.
He was ne keer toch zoo op stoom
dat t borreltje duurder wör
ze zaagn n toostaand doonker in
dat t zoo duur moch goan
zo feal a'k op janeaver zin
dan loa'k den borrel stoan
hie zea en t was hem ook gemeend
zoo vear koomp t oonderhaand
da'j oet meer as achtteen ceant
met n vearkn, stip of n taand
Bie Schuutje zatn de recht heern
De Pille en zien moat
dee mer niks as Jans trakteern
en höldn hem an de proat (want he mos scheern natuurlik)
ineens schruk he op
want zee, de vrouwe her net elod (met luudn, de koarke)
Jans greep zien glas
in een twee dree, schöt he oonder toafel vot
En Scheer-Bats-Dientje (dat was ziene vrouwe)
köm der in: Is oonze Jans ook hier?
mer ja, de heern verreudn hem nie
en Dientje smeern hem wier
Jans köm zoo heanig wier vuur n droad
ha, zear he, is dat schrikn
dat loeder is der too in stoat
oe in n borreltje te loatn stikn
Vraag es noar Heindek
den kon zoo glunig leegn (dat was ne politie)
den har a in dee tied probeerd
um noar de zunne te vleegn
'k was der vlak bie, zear he.
'k lege neet, ik har der an könn pakn
mer ja, den voetbal was zoo heet,
ko'j wa eerdappel op n bakn.
De bosjagers hadn t toe ook nich breed,
het mos der zeunig langs,
nen ceant wör dree keer um ekeerd
en nog wa vaker mangs,
mar zoo as Heindek oe kon zeukn
van nen oalden kloomp van zik
maakn he n paar kleumpkes vuur zien jeunken
in tied van n oognblik
en zoo zo'k nog wa duur könn goan
zoo ha'j de pik bie groat
ik zee ze nog zoo vuur mie stoan
ik heure nog eur proat
ik vund zoo mooi dee oolde tied
toe warn de keerls wat maans
mer ja de meestn zeent wie kwiet
en de leu zint no wier aans
ik wör zölf a zonnen ooldn rochelpot
want a'j zoo old a zeent
dan rekkent mer dat t nich bätter wördt
zoo ... oftocht giet
mer scheern kan'k nog oet de kiek
dat zit zik nog in't blood
kom mar ies langs en umsgeliek
a'w wier oawer vroger doot

E: He'j dat zölf maakt?
VS: Nee, dat he'k nich zölf maakt, dat he'k zoo ekrîegn, nich?
E: He'j nich mangs zölf wat maakt?
HS: Van hier op de Markelose weg,
VS: A'j op Maarkel angoat
HS: A'j noar t tichelwoark goat, halverwege, dat is no nog de camping de "goldene ketn" nuumt ze dat no, schijnbaar de grond verkocht, vroger veur de holtene keetn. De goldene ketn, dat was vroger n zaaggat .... in dat zaaggat, vrijgezel, wol ook wa woarken, he warkn bie oons op t tichelwoark en ok wa bie n aander op t tichelwoark, mer ja he zat alleen doar in dat oold hoes doar, op t heed, ne oolde schure, de steern dee flonkern an de locht, as t n betje vrös.
E: Doar keakn ie zoa duurhen
HS: En he vedan, doar in dat zaandgat, van de eigenaar moch doar wa n keetje bouwn. kostde oe niks, a'j n huuske terechte könt kriegn, dan mag j t um wie wa. de tichelders, mien vaa was der kunnig met, en nog wa meer tichelders, dee deedn hem steen vuur lauw, gratis, timmerleu, dee maakn koziens en raamn en zodoende is he doar kömn te wonn en he woonn der best, he was nog wa kort bie Riesn en as t dan mooi weer was, dan ler he an de grote weg. He wonn der betrekkelik kort an an de grote weg en toen n kameroad van mie alle jongern hadn merkt 's oavnds, van hier tot an Spekhorst dat café, ik wet nich of ie dat weett.
E: Dat wet ik nich.
HS: en dan ... mien kameroad inteegn en he hetn Jan, mien kameroad dan en toen zer den jong en he har de bienaam van de Zieje, de Zieje, zien jonge har he zegd, kö'j mie nog n kwartje leenn? "Wat is der dan, Jans?" Har de Zieje zeg. Ja, ik heb ne stuwer, har he zegd, a'k der nog n kwartje bie har, dan kon'k twee borreltjes koopn bie Spekhorst, dan red ik mie wa. "Ja vooruit", zea Jans, ik heb hem mer n kwartje edoan. Dat kieg'j nog wa wier. Doar gung n zetje oawerhen en dee keet, nuumn he t Vaticaan, nuumn he dat, Vaticaan hetn dat,
E: Wa nen deftign naam.
HS: A wier noa n zetje kwamn wie Zieje inteegn. Hei, zien jong, har he zegd, No, har Jans zegd, wat is der? t Hef n kwartje ewest. Hoe dan? Ik heb in gen veer daag in t Vaticaan ewest. Zoo har he an de boebeldeboebel ewest. 't Ene café in en t aander en dan sloapn en dan bie oons op t tichelwoark t hef n kwartje ewest. He was in gen veer daag in t Vaticaan west.
VS: En toe moal, zear he, toe was der ene van dee ter Horstn oawerleedn hè. en toe hadn ze lod, luudn hè, En toen har he zegd, wat geet t derof, wat geet t derof, as ik dood goa, löp der nog gennen wekker of.
E: He is ok a stöarvn?
VS: Joa.
E: Hebt ze doe nog lod, of nich?
VS: Nee, dan köm he altied langs de Moarkelse weg en doar woont opa Neet dan, he hetn oan t hoes, doar wonn leu, dee hadn ook nog n tuintje hè, dee hadn doar ook eerappel verbouwd, dee eerdappel mosn der oet en doe zeg die mevrouw: Er komt hier altijd iemand langs, misschien wil die ze er wel uitsteken. Rooien. En dee reup hem, eerst n borreltje, nog een hè en toe ging ze met noar n tuin hen, toe zeg ze, of he dee eerappel rooin wol, doe zeg he, wee hef oe dee pot? Ja dee en dee. No, mevrouw, dan möt he ze ook stäkn, want he wet ze precies te zitn.
E: Har he der nich zoavöl inpot?
HS: Was almoal roet, almoal roet. (Door elkaar heen gepraat) He was ne humorist. Dat is jammer, zoo ken ie der nich völle meer.
E: Ja, dee typische leu goat de almoal oet. Ik heb't a vief uur, leu ...
VS: De leu hadn hier almoal beeste, dan mosn ze almoal noar n Mors, van de gemeente
HS: Weide was dat.
VS: Van de gemeente. Mer die beeste kwamn vanzölf wie in hoes.
HS: De beeste wusn de weg.
VS: De beeste wusn de weg.
HS: Wat haaln ze wier op en ie hadn der ook wat, dee leutn ze loopn.
E: Dat was doar en doar ha'j de hoge kaant, doar ha'j n es.
HS: De gemeenteweide was doar achter t station.
VS: Dan ha'j doar an de Holterweg, doar wonn nen Hollandschen boer hè, doar was t de verdelige, dat was ook van de gemeente hè en dan zat hier nen ooldn buurman, den zat ook in de gemeenteroad, dan hadn ze van bruto en netto, toe zeg he ne keer, wat he'j toch met dee hoonde in de verdelige
.........
HS: .......oet Riesn en dan kort an mekoar met n wegje der tusschen, mer der was gen personeel bie de gemeente, dee de vuilnis ophaaln zo-as op t oognblik, dan musn de leu zelf mar zörgn, n hoop hadn der ok n peerd, dan brachn ze de rommel saamn in n waagnspoer of zoo. Mer ja der warn ook wat dee geen peerd hadn, bie oons woonn der net achter t postkantoor en de mevrouw van t postkantoor har zeen, dat doar n hoop puun ler tusschen de oolde huze
VS: In de Wigte zeadn wie hè. In dat gengske.
HS: Den koomp der ook wat met nen emmer vol rommel, gooit die vrouw, he har heelmoal vol ezetn, mien grootmoeder, dee was ook nie zoo bang, die was tusschen oons hoes en de buurn, smal reep en mien grootmoeder was ook nie zoo bang en die schept wier in n emmer en gooit bie eer wier achter t hoes.
E: Zoa gung dat vedan.
HS: Die vrouw meann, dat dat zoo heurn. Mien grootmoeder zear, wee t zölf opraapt hol dat zölf mar.
E: Wanneer is t bekeand, dat n öldsten ticheler hier was?
HS: Dat ze hier steenn hebt emaakt.
(Het bandje was afgelopen.)

SINSAG 0477 - Begegnung mit Geistern.    SINSAG 0477 - Begegnung mit Geistern.   

Iemand is van de toren bij de katholieke begraafplaats gevallen. Het spookt er, en de bloedplas ligt er nog. De vertelster zegt een rijmgedicht op, waarin de volgende zaken aan bod komen: de barbier die zich bij de borrel verstopt als zijn vrouw eraan komt, omdat hij eigenlijk moet werken; de politieman die naar de zon toe vliegt, die zo heet is dat je er wel een aardappel op kan bakken; over vroeger in het algemeen en hoe goed die tijd was. Daarna een verhaal over een man die in een keet woont, graag drinkt, en erg lui is.

Collectie Engelbertink, verslag 20, verhaal 9

Iemand is van de toren bij de katholieke begraafplaats gevallen. Het spookt er, en de bloedplas ligt er nog. De vertelster zegt een rijmgedicht op, waarin de volgende zaken aan bod komen: de barbier die zich bij de borrel verstopt als zijn vrouw eraan komt, omdat hij eigenlijk moet werken; de politieman die naar de zon toe vliegt, die zo heet is dat je er wel een aardappel op kan bakken; over vroeger in het algemeen en hoe goed die tijd was. Daarna een verhaal over een man die in een keet woont, graag drinkt, en erg lui is.

Scheer-Bats-Dientje    Scheer-Bats-Dientje   

Smeijers    Smeijers   

Oorten-Jager    Oorten-Jager   

De Porrema    De Porrema   

Het Hop    Het Hop   

Wien-Bats    Wien-Bats   

Kartel-Jan    Kartel-Jan   

Oude Moete    Oude Moete   

Oort-Meyer    Oort-Meyer   

Doekema    Doekema   

Schaap-Willem    Schaap-Willem   

Blauwsel-Dorus    Blauwsel-Dorus   

Brille-Piet    Brille-Piet   

De Rus    De Rus   

Scheer-Bats-Jans    Scheer-Bats-Jans   

Schuitje    Schuitje   

De Pille    De Pille   

Aan het Huis    Aan het Huis   

Heindrik    Heindrik   

Jan    Jan   

De Zieje    De Zieje   

Ter Horsten    Ter Horsten   

Neet    Neet   

Camping De Goolne Ket’n    Camping De Goolne Ket’n   

Enterweg    Enterweg   

De Haar    De Haar   

Markeloseweg    Markeloseweg   

Markelo    Markelo   

Holterweg    Holterweg   

Rijssen    Rijssen   

Café Spekhorst    Café Spekhorst   

Het Vaticaan [keet]    Het Vaticaan [keet]   

De Mors    De Mors   

De Wigte    De Wigte