KROSENBRINK00809e

Hee was ok is ne keare an ut polen ewes. I’j ha’n der vrogger van dee pläske met wat reet der op, zowat ne halven hektare en daor ston dan ne plaggenhutte bi’j. Ne meter hoge zo umsgevear en ne twee meter in de rundte. Daor zatten un paar scheetgeatere an de waterkant en an de andere zied un rond gat, waor i’j zo deur konnen kroepen. I’j nammen un paar lokenden met dee op den plas zwömmen en in un köwken, nam i’j ne weake met. At de lokenden te wied weg wazzen ezwommene, dan pakken i’j de weake bi’j den start en dan begon e te kwakene en de enden kwammen wear trugge. Zatten der noo wilde enden bi’j op den kolk, dan schot i’j. Ut moch eigeluk neet want ut was streupen. Nikolaos zat ok in de hutte en too kwammen der twee plietsies an. Hee zol naor boeten kommen, verordenearn ze. Ik komme nog vroo genog, was zien antwoard. Hee krop oet de hutte en vroog: Krieg mi’j is effen bi’j den scholder en help mi’j is ovverende. Ut gewear had e laoten liggen in de poolhutte. Ton hef hee eur angepakket en vroog of ze wal good schone wazzen. Hee wribbeln eur hennewear of e an ut wasken was en iederbods sloog e eur met de heufd deur ut water en teggen mekare an. Noar zon zetken, zea te. Noo zö’j wal schone wezzen en daor is de weg. En geleuf maor, dat ze gaw weg wazzen.

Hij ging ook een keer bonen doppen. Je had vroeger van die plassen met riet, een halve hectare. Daar stond een plaggenhut bij, een meter hoog en twee meter in de omtrek. Er zaten een paar schietgaten aan de waterkant en aan de andere kant een rond gat, waar je doorheen kon kruipen. Je nam een paar lokeenden mee, die op de plas konden zwemmen. Die nam je mee in een kooitje. Als de lokeenden te ver weg zwommen, pakte je ze bij de staart. Dan begonnen ze te kwaken en kwamen ze weer terug. Als er dan wilde eenden bij zaten, schoot je op ze. Het mocht eigenlijk niet want het was stropen. Nikolaos zat ook in de hut toen er twee politiemannen langskwamen. Hij moest naar buiten komen. Hij kroop naar buiten en vroeg of ze hem overeind konden helpen. Het geweer had hij in de hut laten liggen. Hij heeft ze vastgepakt en vroeg of ze wel goed schoon waren. Opeens sloeg hij ze met hun hoofden tegen elkaar. Daarna zei hij: 'nu zullen jullie wel schoon zijn en daar is de weg.' En geloof maar, dat ze snel weg waren.

Corpus Krosenbrink, verslag 8, verhaal 9e (archief Meertens Instituut)

Nikolaos    Nikolaos