VODA_030_12

Dat was eh… Nou, ik was dus ook op kantoor en eh… toen zat ik nog beneden. En dan had je boven had de redactie. En eh… daar zat iemand en daar had ik een vreselijke… ja… afkeer van. Enfin, ik moest een keer naar boven en eh… die man die had een eh… een eh… hulp, een t… typiste, die eh… eh… ’m hielp met z’n werk en dat was een jong meisje. En eh… die man die was getrouwd, maar z’n vrouw d… die was niet goed. En… en toen kwam ik boven en toen deed ik de deur open en toen had ’k ’t gevoel of ik van alle kanten gestompt werd. Zo (stompgeluiden), heel hard, op m’n lijf. En dat was zo erg. Ik stond helemaal te trillen. En toen kwam dat meisje, dat kwam uit de kamer daarnaast, ik zeg: “Is meneer die-en-die d’r niet?”
Ze zegt: “Ja, die komt. Hij was net bezig om me van m’n hoofdpijn af te helpen.” Dus op de een of andere manier aan het eh… masseren of zo.
En toen kwam-ie en toen dacht ik: ja, jij zit niet lekker. Toen zei ik: “Ik weet wat u denkt.” En toen heeft-ie me nooit meer bij zich geroepen en heeft zich altijd vreselijk afkerig gehouden. En hij is later… is-t-ie met dat meisje getrouwd of samen gaan wonen, dat weet ik niet. Maar dat was ook zo eigenaardig.

SINSAG 0675 - Steinregen. Steine (Erdschollen, Kohlstrünke, Getreide) von unsichtbaren Händen geworfen.    SINSAG 0675 - Steinregen. Steine (Erdschollen, Kohlstrünke, Getreide) von unsichtbaren Händen geworfen.   

Een vrouw had een collega waar ze een enorme afkeer van had. Op een dag moest ze naar zijn kantoor. Toen ze de deur van het kantoor open deed had ze het gevoel van alle kanten gestompt te worden. De man was in de kamer ernaast zijn typiste van haar hoofdpijn af aan het helpen / aan het masseren. De vrouw liet merken dat ze doorhad wat er gaande was. De man bleef daarna uit de buurt van de vrouw en trouwde later met de typiste.

Radio-uitzending Vonken onder de As (NOS)