Hoofdtekst
[Op de achtergrond is soms het tikken van een klok te horen.]
Eh… nu weer eventjes iets dat eh… naar heksen zweemt. Ik herinner me nog een oud vrouwtje, Katrienke, z… noemden ze ze, eh… die ook zo alleen in huis leefde en waarvan ’t eh… verhaal ging dat ze iets kon. Ik heriener… herinner me dat ze… bij ons wel ‘ns ‘ne keer aan huis kwam. En dan praatte ze met moeder [verkeer op de achtergrond], moeder die gaf niets om die… om die… praatjes. Ze praatte ook tegen ons en ik weet dat de buurvrouw eens zei eh…: “Maar Neel, ich höb gezeen det Katrienke ein van die kinjer mit d’n handj euver ’t köpke streek. Bös doe neet bang dèt die eh… die kinjer get aanduid? Doe wits toch ouch det die get kan.” Moeder lachte daarmee en eh… hechte daar verder geen geloof aan.
Eh… maar nu iets anders van Katrienke. Zij ging uit spinnen. En eh… men wist dat ze ze… zelf gezegd had: “Ich bön veur d’r deivel neet bang.” En men wou de proef op de som nemen. En op ‘ne goeie avond, zo dat ’t al tamelijk duister was, keerde ze terug van De Waard, dat is een boerderij die ligt een twee kilometer van ’t dorp af, en de rechtste weg liep door ’t bos. En daar lag over de Vlootbeek een… een… een vlonder die in de volksmond ’t Plenkske heette, dus ’t Plankje. En midden op dat Plenkske daar zat op die avond iemand met ’n laken omgeslagen, En Katrienke kwam, met aan een riem ’t spinnewiel op de rug, van de andere kant de brug op. En toen ze die gedaante zag zitten, toen zei ze: “Waem bös doe?” Ze kreeg geen antwoord. Ze zei nog ens: “Waem bös doe? Gank oet e waeg. Ich möt euver.” Toen de gedaante nog niks zei, toen zei Katrienke: “Bös te van God, dan spriks te, maar bös te van d’r duvel, dan wieks te.” [gekraak van stoel of bank] Ze ging de brug op en eer ’t spook gelegenheid kreeg om zich om te draaien, had zij de spoel van d’r nek af en sloeg ‘m met ’t spinnewiel zodanig dat hij in de Vlootbeek terecht kwam. Zo had de duivel van k… van eh… Katrienke katoen gekregen. [gelach]
Eh… nu weer eventjes iets dat eh… naar heksen zweemt. Ik herinner me nog een oud vrouwtje, Katrienke, z… noemden ze ze, eh… die ook zo alleen in huis leefde en waarvan ’t eh… verhaal ging dat ze iets kon. Ik heriener… herinner me dat ze… bij ons wel ‘ns ‘ne keer aan huis kwam. En dan praatte ze met moeder [verkeer op de achtergrond], moeder die gaf niets om die… om die… praatjes. Ze praatte ook tegen ons en ik weet dat de buurvrouw eens zei eh…: “Maar Neel, ich höb gezeen det Katrienke ein van die kinjer mit d’n handj euver ’t köpke streek. Bös doe neet bang dèt die eh… die kinjer get aanduid? Doe wits toch ouch det die get kan.” Moeder lachte daarmee en eh… hechte daar verder geen geloof aan.
Eh… maar nu iets anders van Katrienke. Zij ging uit spinnen. En eh… men wist dat ze ze… zelf gezegd had: “Ich bön veur d’r deivel neet bang.” En men wou de proef op de som nemen. En op ‘ne goeie avond, zo dat ’t al tamelijk duister was, keerde ze terug van De Waard, dat is een boerderij die ligt een twee kilometer van ’t dorp af, en de rechtste weg liep door ’t bos. En daar lag over de Vlootbeek een… een… een vlonder die in de volksmond ’t Plenkske heette, dus ’t Plankje. En midden op dat Plenkske daar zat op die avond iemand met ’n laken omgeslagen, En Katrienke kwam, met aan een riem ’t spinnewiel op de rug, van de andere kant de brug op. En toen ze die gedaante zag zitten, toen zei ze: “Waem bös doe?” Ze kreeg geen antwoord. Ze zei nog ens: “Waem bös doe? Gank oet e waeg. Ich möt euver.” Toen de gedaante nog niks zei, toen zei Katrienke: “Bös te van God, dan spriks te, maar bös te van d’r duvel, dan wieks te.” [gekraak van stoel of bank] Ze ging de brug op en eer ’t spook gelegenheid kreeg om zich om te draaien, had zij de spoel van d’r nek af en sloeg ‘m met ’t spinnewiel zodanig dat hij in de Vlootbeek terecht kwam. Zo had de duivel van k… van eh… Katrienke katoen gekregen. [gelach]
Onderwerp
VDK 1676F* - Spookspelen: Het spook op de vonder
VDK 1676F* - Spookspelen: Het spook op de vonder 
Beschrijving
Een oude vrouw, waarvan sommige mensen zeiden dat ze een heks was, werd op de proef gesteld. Ze beweerde voor de duivel niet bang te zijn. Toen ze ’s avonds door het bos naar huis liep met haar spinnewiel op haar rug zat er iemand verkleed als duivel op een bruggetje over de beek om haar te laten schrikken. De vrouw vroeg wie hij was, maar kreeg geen antwoord. Daarop zei ze: “Als je van God bent, dan spreek je, maar als je van de duivel bent, dan ga je uit de weg” en ze sloeg de ‘duivel’ met haar spinnewiel de beek in.
Bron
Radio-uitzending Vonken onder de As (NOS)
Naam Overig in Tekst
Katrienke
Katrienke
Neel
Neel
boerderij De Waard
boerderij De Waard
't Plenkske (het Plankje)
't Plenkske (het Plankje)
de Vlootbeek
de Vlootbeek
God
God
Plaats van Handelen
Montfort
Montfort