Hoofdtekst
Klopgeasten ûnder wetter
'Dat begûn meastal hiel súntsjes, it klopjen tsjin't skip, fan ûnderen ôf, of tsjin 'e sydkant, of op 'e lûken. Ik wit noch, dat wy it sels heard ha en dat heit sei: No, foardat it slimmer wurdt, litte we it skippe mar ferhelje! En doe binne wy nei de oare kant fan 'e feart gongen. Ik haw it der letter wol ris mei heit oer hân. Hy sei: Ik leau der net oan, mar dat klopjen en bûnzjen is der wol, dat is it frjemde. Dat binne dingen, dy kin men net ferklearje' (S. de B.).
'Dat begûn meastal hiel súntsjes, it klopjen tsjin't skip, fan ûnderen ôf, of tsjin 'e sydkant, of op 'e lûken. Ik wit noch, dat wy it sels heard ha en dat heit sei: No, foardat it slimmer wurdt, litte we it skippe mar ferhelje! En doe binne wy nei de oare kant fan 'e feart gongen. Ik haw it der letter wol ris mei heit oer hân. Hy sei: Ik leau der net oan, mar dat klopjen en bûnzjen is der wol, dat is it frjemde. Dat binne dingen, dy kin men net ferklearje' (S. de B.).
Beschrijving
Als er klopgeesten tegen de onderkant, de zijkant of tegen het luik van een schip tikken, verplaatst men het schip vaak naar de andere kant van de vaart.
Bron
Y. Poortinga: De foet fan de reinbôge. Fryske Folksferhalen. Baarn (etc.) 1979, p. 203
Commentaar
winter 1978-'79
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20