Hoofdtekst
De Abbekaten
'It Abbekatelân leit by de Spoeketsiene. Wy koenen it lân oars net as De Abbekaten. Yndertiid binne der twa abbekaten fan Olterterp, Beetstersweach helle. Lubbert hiet de iene, dat sei ús mem altyd. Lubbert en Olfert hjitten se. Dy twa abbekaten spoeken nci har dea dêr by Olterterp om en de minsken hienen der tige lêst fan, foaral yn 'e nacht. Dêr krigen se har nocht fan en doe ha se in duvelbander ûnder de earm nommen, in boer. se neamden him Piterom. Dy hat se dêr út Olterterp wei helle mei twa hynders foar de wein. Ja, doe wienen it al spocken, doe wienen se al dea—wat oars, man!
Piterom hat se op 'e wein lokke, want dêr hie er sekken fol goud op. Wat toverspreuken en der omhinne rinne, doe koenen se der net ôf komme. Dat doe sjoude hy der mei dit út, twa hynders foar de wein. Hy hie se wol yn 'e macht, mar likegoed treauwen se de earms en de skonken soms yn 'e speaken, dat de tsjillen sleepten, en de hynders moasten lûke om it leven. Mar Piterom rookte bedaard syn pypke, seinen se, en hy kroaske se hjirhinne. Hy krige se op it lêst yn 'e Abbekaten, by it Krúswetter, en dêr hat er se loslitten. En dêr sil er se wol opsluten ha. Guon hienen it der ek wol oer, dat dit ferbân hâlde mei de spoekerij, mei de Langesleatter man.
Sa't ús mem it heard hie, wienen it in pear abbekaten dy't de lju strûpten' (B.H., H.H., T.H.).
'It Abbekatelân leit by de Spoeketsiene. Wy koenen it lân oars net as De Abbekaten. Yndertiid binne der twa abbekaten fan Olterterp, Beetstersweach helle. Lubbert hiet de iene, dat sei ús mem altyd. Lubbert en Olfert hjitten se. Dy twa abbekaten spoeken nci har dea dêr by Olterterp om en de minsken hienen der tige lêst fan, foaral yn 'e nacht. Dêr krigen se har nocht fan en doe ha se in duvelbander ûnder de earm nommen, in boer. se neamden him Piterom. Dy hat se dêr út Olterterp wei helle mei twa hynders foar de wein. Ja, doe wienen it al spocken, doe wienen se al dea—wat oars, man!
Piterom hat se op 'e wein lokke, want dêr hie er sekken fol goud op. Wat toverspreuken en der omhinne rinne, doe koenen se der net ôf komme. Dat doe sjoude hy der mei dit út, twa hynders foar de wein. Hy hie se wol yn 'e macht, mar likegoed treauwen se de earms en de skonken soms yn 'e speaken, dat de tsjillen sleepten, en de hynders moasten lûke om it leven. Mar Piterom rookte bedaard syn pypke, seinen se, en hy kroaske se hjirhinne. Hy krige se op it lêst yn 'e Abbekaten, by it Krúswetter, en dêr hat er se loslitten. En dêr sil er se wol opsluten ha. Guon hienen it der ek wol oer, dat dit ferbân hâlde mei de spoekerij, mei de Langesleatter man.
Sa't ús mem it heard hie, wienen it in pear abbekaten dy't de lju strûpten' (B.H., H.H., T.H.).
Onderwerp
SINSAG 0410 - Der gebannte Geist.   
Beschrijving
Bij de `Spoeketsiene' ligt een stuk land dat het `Àdvocatenland' wordt genoemd omdat er twee overleden advocaten zouden rondspoken. De mensen nemen een duivelbanner in de arm om de spoken kwijt te raken. Deze rijdt rond met een wagen die volgeladen is met zakken goud om de advocaten te lokken. Daarna rent hij om de wagen heen, zegt wat toverspreuken en vervolgens zitten de spoken gevangen. Ze bieden nog wel verzet, maar het mag niet baten. Bij het `advocatenland' (nabij het `Krúswetter') worden de spoken losgelaten. Volgens sommigen bestaat er een verband tussen deze advocaten en de `Langesleatter man'.
Bron
Y. Poortinga: De foet fan de reinbôge. Fryske Folksferhalen. Baarn (etc.) 1979, p. 204
Commentaar
winter 1978-'79
Mede verteld door B.H. en T.H. Hooijenga.
Der gebannte Geist.
Naam Overig in Tekst
Abbekaten   
Abbekatenlân [Advocatenland]   
Lubbert   
Olfert   
Piterom   
Krúswetter   
Langesleatter man   
Spoeketsiene   
Naam Locatie in Tekst
Olterterp   
Beetstersweach [Beetsterzwaag]   
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20