Hoofdtekst
Fingerspitzengefühl
Een Turkse man had zijn leven lang gewerkt in de steenkoolmijnen der Lage Landen. Het was dan ook niet meer dan normaal dat hij zich, met het welverdiende pensioen dat hij gedurende die jaren had opgebouwd, terugtrok in zijn geboortestreek in de binnenlanden van Turkije.
Dat stelde de maatschappij die zijn pensioen beheerde voor geen enkel probleem. De man was ongeletterd, maar elk jaar stuurde de verzekeringsmaatschappij de nodige formulieren op, waar de man zijn vingerafdruk opzette, de boel terugstuurde en zijn jaartoelage ontving.
Men zegt dat hard werken en het genot van een zorgzaam gezin het recept zijn om oud te worden en dat was ook het geval voor de ex-kompel. Hij werd oud, zeer oud. Hij werd zelfs zo oud dat de verzekeringsmaatschappij hem als een verliespost begon te beschouwen. Maar ja, wat konden ze doen. Ze stuurden formulieren, kregen ze netjes ingevuld terug en betaalden uit.
Tot de man al een eindje over de honderd was. Op dat moment besloot de verzekeringsmaatschappij een jonge bediende uit te sturen om de man persoonlijk de formulieren te overhandigen.
Toen de controleur na een moeizame tocht aankwam in het dorpje van de pensioengerechtigde, vond hij wel zijn huis, zijn kinderen, maar niet de man zelf.
Met tegenzin gaven de familieleden toe dat de stamvader was overleden, al enkele jaren zelfs, maar de kinderen hadden zijn wijsvinger afgehakt en bewaard op sterk water. Telkens als de formulieren arriveerden, haalden zij de vinger uit het potje, droogden hem zorgvuldig af, duwden hem in de inkt en op het papier, stuurden de papieren op en incasseerden het geld.
Een Turkse man had zijn leven lang gewerkt in de steenkoolmijnen der Lage Landen. Het was dan ook niet meer dan normaal dat hij zich, met het welverdiende pensioen dat hij gedurende die jaren had opgebouwd, terugtrok in zijn geboortestreek in de binnenlanden van Turkije.
Dat stelde de maatschappij die zijn pensioen beheerde voor geen enkel probleem. De man was ongeletterd, maar elk jaar stuurde de verzekeringsmaatschappij de nodige formulieren op, waar de man zijn vingerafdruk opzette, de boel terugstuurde en zijn jaartoelage ontving.
Men zegt dat hard werken en het genot van een zorgzaam gezin het recept zijn om oud te worden en dat was ook het geval voor de ex-kompel. Hij werd oud, zeer oud. Hij werd zelfs zo oud dat de verzekeringsmaatschappij hem als een verliespost begon te beschouwen. Maar ja, wat konden ze doen. Ze stuurden formulieren, kregen ze netjes ingevuld terug en betaalden uit.
Tot de man al een eindje over de honderd was. Op dat moment besloot de verzekeringsmaatschappij een jonge bediende uit te sturen om de man persoonlijk de formulieren te overhandigen.
Toen de controleur na een moeizame tocht aankwam in het dorpje van de pensioengerechtigde, vond hij wel zijn huis, zijn kinderen, maar niet de man zelf.
Met tegenzin gaven de familieleden toe dat de stamvader was overleden, al enkele jaren zelfs, maar de kinderen hadden zijn wijsvinger afgehakt en bewaard op sterk water. Telkens als de formulieren arriveerden, haalden zij de vinger uit het potje, droogden hem zorgvuldig af, duwden hem in de inkt en op het papier, stuurden de papieren op en incasseerden het geld.
Beschrijving
Een Turkse man gaat na zijn pensioen terug naar Turkije. De verzekeringsmaatschappij stuurt hem elk jaar de formulieren, hij ondertekent deze met zijn vingerafdruk en de maatschappij betaalt zijn pensioen. De man wordt oud, maar de maatschappij krijgt nog steeds netjes elk jaar de formulieren met de afdruk terug. Dan besluit de maatschappij een bediende te sturen om de formulieren persoonlijk te overhandigen. De man blijkt al enige jaren te zijn overleden. Zijn kinderen hebben zijn wijsvinger afgehakt en bewaard op sterk water.
Bron
Frank Wouters: Waar gebeurd? Brussel 1991, p.95-96
Commentaar
ca. 1990
Naam Overig in Tekst
Turks 
Turks 
Lage Landen
Lage Landen
Naam Locatie in Tekst
Turkije
Turkije
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20