Hoofdtekst
Bûsjild
Us heit wie bijker en Feitse bijke ek. Se gongen meiïnoarren mei de bijeweinen de kant út fan Rolde en Donderen en dan hienen se altyd ferhaaltsjes ûnderweis. Op in kear hie Feitse wat meer bûsjild as oars. Hy mocht graach in sûpke, mar syn wijf wie ôfgryslike deun en dy gong oer it jild, ek oer wat it herberchje opsmiet. Se wienen de moarnes ier en betiid ôfstutsen en de nachts tefoaren hienen hy en it wijf op bed lein. Hy hie sjoen, dat hja út twa fetten yn 'e kelder drank tape hie foar ien dy't by de liter kocht. Hy frege: 'Hast ek drank tape?' 'Jawis', sei se, 'der ha hjoed guon west'. Doe wist er, dat se jild bard hie. Hy sei: 'Stil ris, ik hear iderkear wat. Hast de kraan fan it drankfet wol goed ôfsluten?' 'Ja, jawis wol'. 'No, ik hear doch wat; it drupt, leau 'k. It rint'. Hja der ôf en hy her fuort efternei, mei bleate fuotten. De klink fan 'e keldersdoar loeken se op mei in touke. Hja gong yn 'e kelder en hy die gau it touke der troch. Doe siet se opsluten. En hy makke dat er wer by't bêd kaam, want hja hie de bûse ûnder it kessen. Der krige er de kaai fan it kammenet út en doe naam er de rûmte fan bûsjild út it kammenet. Dêr wie er noch net iens mei klear, doe raasde se al út 'e kelder: 'Lit my der út, dû mei dyn rare keunsten, Feitse!' 'Wolst dan goed wêze?' 'Wel ja, rin hinne mei dyn healwize kueren'. 'No, dan silst der ût'. Doe hie er de oare moarnes fuort bûsjild.
Us heit wie bijker en Feitse bijke ek. Se gongen meiïnoarren mei de bijeweinen de kant út fan Rolde en Donderen en dan hienen se altyd ferhaaltsjes ûnderweis. Op in kear hie Feitse wat meer bûsjild as oars. Hy mocht graach in sûpke, mar syn wijf wie ôfgryslike deun en dy gong oer it jild, ek oer wat it herberchje opsmiet. Se wienen de moarnes ier en betiid ôfstutsen en de nachts tefoaren hienen hy en it wijf op bed lein. Hy hie sjoen, dat hja út twa fetten yn 'e kelder drank tape hie foar ien dy't by de liter kocht. Hy frege: 'Hast ek drank tape?' 'Jawis', sei se, 'der ha hjoed guon west'. Doe wist er, dat se jild bard hie. Hy sei: 'Stil ris, ik hear iderkear wat. Hast de kraan fan it drankfet wol goed ôfsluten?' 'Ja, jawis wol'. 'No, ik hear doch wat; it drupt, leau 'k. It rint'. Hja der ôf en hy her fuort efternei, mei bleate fuotten. De klink fan 'e keldersdoar loeken se op mei in touke. Hja gong yn 'e kelder en hy die gau it touke der troch. Doe siet se opsluten. En hy makke dat er wer by't bêd kaam, want hja hie de bûse ûnder it kessen. Der krige er de kaai fan it kammenet út en doe naam er de rûmte fan bûsjild út it kammenet. Dêr wie er noch net iens mei klear, doe raasde se al út 'e kelder: 'Lit my der út, dû mei dyn rare keunsten, Feitse!' 'Wolst dan goed wêze?' 'Wel ja, rin hinne mei dyn healwize kueren'. 'No, dan silst der ût'. Doe hie er de oare moarnes fuort bûsjild.
Beschrijving
De vrouw van Feitse Brants beheert het geld en ook de opbrengst van hun herberg. Zij is zeer gierig. Om zakgeld te bemachtigen voor een borrel tijdens de tocht met de bijenwagen de dag erna, verzint Feitse een list. Hij heeft gezien dat zij drank uit de vaten heeft getapt voor een klant en zij dus ook geld heeft ontvangen. Hij zegt dat hij het vat hoort lekken en zijn vrouw gaat kijken. Als zij in de kelder is, sluit Feitse haar op en pakt de sleutel van het kabinet waar het geld is opgeborgen.
Bron
Ype Poortinga: De foet fan de reinbôge. Fryske folksferhalen. Baarn [etc.], 1979, p.386
Commentaar
14 december 1971
Naam Overig in Tekst
Feitse 
Feitse 
Rolde en Donderen
Rolde en Donderen
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20