RAERT0114_0114_42964

Spookkonijn.Fons de Mulder die was ordonnans bij den troep. Bij die lutenant was een oude moeder bij. Die gaf Fons op een keer eens een konijn mee naar huis, als hem in verlof kwam. Dat was toen als ze nog op de boerderij woonden. Van toen af begon dat daar te spoken. Op ne keer ging de raam open en toe en daar was niks aan te doen. Op nen andere keer stond het wit paard in de schuur. Opeens kwam dat paard ingespannen op de weg staan en daar was niemand niet te zien. En mijn vader, toen was hij al nen ouden mens, ging 's avonds gewoonlijk bij Jef Bungen buurten. Hij ging bij Jef Bungen weg en hij heeft den helen nacht gegaan. Om twee uur kwam hij terug bij Jef Bungen. "Wat komde gij doen?" zei Jef. "Ja, ik heb al heel den nacht gegaan." En zo 't eenachter 't ander. Dan zijn ze naar de paters van d'hei geweest en dan hebben ze daar voor moeten lezen en boete doen en van toen af heeft de familie Bungen medaliën moeten dragen. Dat is echt waar gebeurd. Zo'n 30 jaar geleden. Vraag het maar aan den Bungen zelf.

Een luitenant die verlof had, kreeg van zijn moeder een konijn om mee naar huis te nemen. Vanaf dat ogenblik spookte het in het huis van de luitenant. Op een dag ging een raam vanzelf open. Het witte paard dat in de schuur stond, droeg opeens een gareel en stond in het midden van de weg, hoewel er niemand in de buurt was. De man had de gewoonte om ’s avonds bij een vriend op bezoek te gaan. Toen hij op een avond terugkwam, raakte hij verdwaald. Om twee uur ’s nachts klopte hij opnieuw aan bij zijn vriend om uit te leggen wat hem was overkomen.
Uiteindelijk ging de man naar de paters, van wie hij de raad kreeg om te bidden en boete te doen. De man en zijn familie moesten bovendien medailles dragen.

R. Aertsen, Leuven, 1953

1.4 Luchtgeesten

antwerps (noorden van de antwerpse kempen)

94

Omstreeks 1923

fabulaat

Nieuwmoer-Kalmthout    Nieuwmoer-Kalmthout