Hoofdtekst
Wer gingen ins aan Smaermaas uever de nowen diëk aaf en wie wer aan de Sandersloes zuote, dao stonge zoe e bitsje stein en dao zaat ’n kat op. Wièr gingen altied duor en die blaef zitte. En achternao waas dat de ein kat achter d’anger uever dae wièg heer. Dow ging wer nog e bitsje duor to woe den iezere wièg uever geit en het krioelde van de katte. En op eine kier sloeg zoe ’n vonk vuur aan en de katte wuoren eweg. Wièr blaeve stuon, wer dorsjte neet mie duorguon. En achternao ging die vonk vuur toch eweg. Dow höb ver niks mie gezièn es zjus aan ’t febrik van Ebo dao zuote twie katte, wièrskante zaat ein. En wer ginge duor en wer gebierde nao die katte neet en dow ginge die katten eweg.
Beschrijving
Enkele mensen zagen aan de Sandersloes (?) een kat op een steen zitten. Wat verderop zagen de mannen wel tientallen katten verschijnen. Opeens was er een vonk te zien, waarna alle katten plots verdwenen waren.
Bron
J. Venken, Leuven, 1968
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
limburgs (maasvallei)
109
memoraat
Naam Locatie in Tekst
Dilsen   
Plaats van Handelen
Sandersloes (Dilsen)