HSCHA0080_0081_45628

G Ja, er is nog iets met dieren dat ik heb meegemaakt, maar het waren ook geen echte. Er was eens een vrouw die ik uit mijn huis wou en die had dat door en die was natuurlijk kwaad op mij. Die zond -niet echt, maar in gedachten- een soort van gevleugelde kikkers of padden naar mij. Maar die waren dus niet echt. Ik voelde dat er iets was en zag ze tenslotte, ik zei hen weg te gaan en keerde ze met mijn bezem buiten. Daarna laat ik mij twee honden buiten en één van de twee loopt pijlsnel weg en begint te schuimbekken, hij moet iets aangevoeld hebben, hij leek als bezeten. Het was dom van mij om die zogezegde beesten niet langs de voordeur naar buiten te keren. Misschien was dat ook zoiets in die sagen. Ik: Dat zou inderdaad wel wat verklaren, als je vele dingen opvat als gedachten i.p.v. echte gebeurtenissen...... (nog een verhaal over geesten die in bomen kunnen huizen en over plaatsen of gebouwen waar het zogezegd spookt) S: Er zijn dus nog wel altijd paters die exorceren, maar dat is niet meer zo algemeen geweten. Maar dat gebeurt nog wel. Een vriendin van mij doet dat soms ook, huizen exorceren. Je kunt daar altijd nog eens met gaan praten, met zo'n paters of pastoors. ..... (ze geeft nog naam en adres van zo'n pater) Ik: Alvast heel erg bedankt voor dit gesprek, het was heel interessant. Nu weet ik bij wie ik moet aankloppen voor zulke zaken. Zijn er misschien nog kennissen of zo van u die ook volksverhalen zouden kunnen vertellen of die ooit iets hebben meegemaakt. S: Ja, ik denk wel aan iemand. Ik zal daar eens naar bellen om het te vragen en dan zal ik iets laten weten.

Een vrouw werd het slachtoffer van iemand die gevleugelde kikkers en padden naar haar huis had gestuurd. De vrouw joeg de dieren met haar bezem buiten. Daarna liet ze haar twee honden uit. Eén van de honden liep schuimbekkend weg alsof het dier bezeten was.

H. Schallenbergh, Leuven, 2000

antwerps (mechelen en omstreken)

15G

fabulaat

Mechelen    Mechelen