Hoofdtekst
Den èèuwigen visscher da was op oenze-Lieven-Eère Emelvoartdag. O je doste gon visschen op Oenze-Lieven- Eire Emelvoartdag da den èèuwen visscher nevest euder viste. En mien moeder zei altied je moch noois gon visschen op Oenze-Lieven-Eèr Emelvoartdag, da was de bezoenderste dag van hèèl ’t joar, den èèuwigen visscher kwam nevest under visschen. Ze wisten zider nie va woa datten kwaam - doa woaren ze benauwd van, anders nie. En e gienk ie aassan mo vors wi, ’t zèègat in, en je dei euder mee. En ze gienk nie goan op Oenze-Lieven-Eire Emelvoartdag. ’t Is gin dag ook ee? E je was ie geklid lik zieder.
Beschrijving
Als men op Ons-Heer-Hemelvaart durfde te gaan vissen, dan viste de eeuwige visser naast je. De eeuwige visser ging alsmaar dieper en dieper de zee in, en de persoon die naast hem viste, ging mee. Ons-Heer-Hemelvaart was volgens sommige mensen de belangrijkste dag van het jaar.
Bron
A. Cornelis, Gent, 1958
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
west-vlaams (kust)
153
fabulaat
Naam Overig in Tekst
Ons-Heer-Hemelvaart   
Naam Locatie in Tekst
Mariakerke