PKNAB0309_0312_6688 - Waarzegger voorspelt ziekte en dood van stiefdochter

Jà, en dat waor iemend, ene jóng, dèi zal nów wâl doëd zijn, dènk ich, dèi zèit, - er kaom hie en ee haw hie zoëget gezeten, - zèit er: 'Zou ich uch ins de waorheid zèggen?' Ich zèg: 'Kènt ger dat ouch?' 'Mer jao', zèit er, 'al miër (meerderen) de waorheid gezag, zelfs de zjendermen nog', zèit er, 'en dat kump (komt) uit, huur, wat ich uch zèg, is zjus', zèit er. 'Zèg mer, jà, dan zèg mer ins de waorheid.' 'Ich zèg 't veur uch ollemaol', zèit er, 'veur 't hiël huis.' Ich 'èg: 'Dat is good.' De vrouw zaot hie ouch, en veer hawwen nogal kènger (kinderen) hie, mer die waoren neet ollemaol hie. En dów zag er zoë: ''t Geit good in 't huishawen hé?' 'Jao jao.' 'Geer heb hie geine krank?' 'Nein.' 'Jaowâl', zag er. Ich zèg: 'Nein, nei jóng, dao zeet-der mis in... aan 't kallen.' 'Jowâl, ich zèg uch de waorheid', zag er, 'geer heb eine kranken (zieke) in 't huis (klopt driemaal op tafel), en dèi zeek (zwaar ziek) is, huur!' zèit er. 'Jà, allè', zèg ich, 'veer zijn mèt 'n hiël kud', zècg ich, 'veer zijn mèt zèssen, zès kènger en ich en de vrouw is ach.' 'Jao, mer is good', zag er, 'eine daobij is krank', zèit er, 'en 't ergste daovan zèg ich uch nog neet', zag er. Veer lachden nog mèt hem, hé, jao, en e paar daag d'rnao, kregen ver ting (tijding): waor e mèisje, dat waor in Velm in 't kloëster, dat ver mósjten kómmen holen, dat 't neet good waor. Jà, zagten ze dao tegen hem, hé, zagten ze tegen de vrouw, hé, hé, ... dat waor e mèisje van de vrouw, hé, 't mèisje waor te zwaor... ómdat h'r blood ollemaol in vèt waor vergangen. Dat waor toen zès en neugetig kilo, toen waor 't zestiën jaor en 'n hawf (half). Eline, wie 't hie woar, dów zag ich zoë, 'es-te nów trugkumps', - 't waor groët van gewas -, 'dan wuugs-te (weegt je) miër s hónderd kilo. 'Jà, wie 't toen trugkaomde (terugkwam)... dów is 't hiël krankg trug (ge)'komen, mer dat zaogs-te neet aan hem. En dów zagten ze zoë, 't hèit al langer gemankeerd, met 't krèig nog enen tand, en ze mèinden dat 't dao van waor; want den direkteur van de ... dèngen is nog hie gewèis; dów hebben ver nog rónd gedokterd, dokter Humblet, dokter Lejeune, in Keesenich bij dèi bèn ich gewèis: 'Hèit zich dat mèisje neet langer geklaag?', ich zèg hem: 'ene maond of twië.' 'Toch wel langer hé?' zèit er, want 't is erg mèt hem.' Ich zèg: 'Jao?' 'Oh jao', zèit er. En toen waor 't hie enen opkelder (gebaar: gedeelte van zitplaats), hie stóng 'n moër (muur), en den opkelder; dao loag 't op, en 't vinsterke geminlik (gewoonlijk) open es 't schoën wèir waor, dan zóng het. En dan zagten de luj en die lachden daomèt hé: 'Het mèisje van Til en Helmien is krank, en het zungk zoë hel (luid) es 't oëit geflut hèit.' Jà, en 't haw gezóngen hie... En ich zag nogal ins zoë 'n gekke streek (praatjes) tegen hem, dów zag 't: 'Nónk Lewie, ich moot neet veul miër huren.' Ich zèg tegen de vrouw: 'Eline dat wuurd (wordt) neet good', zèg ich, dat wuurd slechter', en e paar daag d'rnao waor 't doëd. Dao! wat ...wat... geit d'r dan in einen...; en dèi heel dat stand en veer degen 't leegen hé, en veer lachden nog hawf mèt hem. En dów zag er: 'Jà jà, ger zult nog wel ins zien', zag er. En, verdomme nog tów, ein of twië daag d'rnao, waoren ver ene kiër op de steinwêg, in den Tramhalt, en dao kump ee ouch bènnen. Ich weit neet, dao ging ich get holen, en dów steeng (stond) ich dao mèt dèi minsch te kallen (praten). En dów kaom er bènnen, ee zat (zette) zich dao op 'n bank, en er haw dao effe gezeten en er haw e glâs beer, 'zou ich uch de waorheid ins zèggen?' zag er; ich 'zèg: 'nei jóng, nei', zeg ich, 'geer moot mich de waorheid noëts miër zèggen.' 'Neet?' zag er. Dów leet ich het... PK: jàjà...'Jao', zag ich, 'ich wil ze neet miër gezag hebben.' Jaa... jà. Waor ene preester, jà, dèi zag zoë, dat waor eine van hie kort bij. 'Jà', zag er, 'dat d'rs zijn reden die get miër kónnen: KAN', zèit er, 'door de reijen, die afgegaan zijn van God en met de duivel aan', die zouwen get miër kónnen... anders... En dów zag er zoë: 'Och, ik twijfel niet d'r aan', mer die waorheid zèggen, es dat dan zoë zjus uitkump, en dèi bereep zich dao op en ee waor vanaal koad (zowaar kwaad), dat veer zoë... veer lachden hel (hard) daomèt dat hie eine krank waor dao, en ee haw dat mèisje noëit gezeen. 'Ich heb dao e beukske van', zag er. Jà, zoë is 't nów mèt die indesprieten (spiritisten).

Een man kreeg bezoek van een jongen, die zei: "Ik zal de toekomst van alle bewoners van dit huis voorspellen. Gaat het hier goed in huis? Is er soms iemand ziek?" "Neen, er is niemand ziek", antwoordde de man. Daarop zei de jongen: "Je vergist je, want je hebt één persoon in huis, die ernstig ziek is", en hij klopte driemaal met zijn vuist op tafel. De man en zijn vrouw lachten de jongen uit. Enkele dagen later moest de vrouw haar dochter Eline in het klooster in Velm gaan halen. Het ging niet goed met de gezondheid van het meisje. Hoewel ze nog maar zestien jaar was, woog ze al zesennegentig kilo. Men liet verschillende dokters komen, maar Eline was reeds ten dode opgeschreven. Enkele dagen na de dood van het meisje, kwam de man bij de tramhalte de helderziende jongen weer tegen. "Zal ik je de waarheid eens zeggen?", vroeg de jongen, waarop de man antwoordde: "Neen, je moet mij de waarheid nooit meer zeggen!"
Van een pastoor vernam de man dat er inderdaad mensen bestonden, die over bijzondere krachten beschikten omdat ze met de duivel omgingen.

P. Knabben, Leuven, 1970

2.2 Tovenaars

limburgs (maasvallei)

O/XIII/210

memoraat

Bandopname

Opgrimbie    Opgrimbie   

Velm    Velm