Hoofdtekst
J’ê toa med 195 in zèè gewist en ze zein datten weg was mi man en müs. ‘k Giengen no ’t kapelletje en kwamen were - j’êd ook vele ofgezien op de zèè - kwamen were, hèèl de koaie, oal de mênschen lagen deur de vinster.“Ewêl” zeit er e wüvetje, “si” zeg se “ dat woaren ton oal zukke tieden “ “si” zeg se “’k gon e sleutel in de kerkboek steken en otten volt ewo” zeg se “’t is daan ze leven”. En me kèren were. “Go jeuder no ’t kapelletje” zei se. En me giengen no ’t kapelletje en tegen da me werekwamen van ’t kapelletje, ze stake euder in ’t oofd. ’t Was revolüsje op de koaie. “Waffer noembero, waffer noembero?” En ze woaren oal binnen, aal de schepen van ’t machtig gekoegel en ’t slicht were en ie was allèène in zèè. ‘k En ton e doo kiend gekocht doavan, van schrik.Ze zein tegen me: “Wêl, Angèle, go nor üs, go nor üs”. ‘k En e doo kiend gekocht doavan van schrik, daan ze zein daan ze weg woaren mê man en müs. En ze kommen espres noa je voe te zeggen, zi, ee.
Beschrijving
Een zwangere vrouw had horen zeggen dat het schip waarop haar man aan boord was, met man een muis zou vergaan zijn. Van angst beviel de vrouw van een doodgeboren kind. Een andere vrouw uit het dorp had een sleutel in een kerkboek gestoken opdat de vissers veilig zouden terugkeren.
Bron
A. Cornelis, Gent, 1958
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
west-vlaams (kust)
184
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Bredene