Hoofdtekst
Mer mijn moeder zaoliger hèit mich vertèld: veer waoren, jà, veer waoren, jà ze had veer kinder en ze waoren, allé, krank, en ze wis neet woevan dan dat ’t kaom. En dao waor ein thuis gewèis en die had de naom, dat waor de KEMEL, zagten ze, die ging met bökkeme (bokkingen) rónd, en en sèir (sedert) dat die thuis waor gewèis waoren ze allemaol zoe krank hé, en dao waor gein doon mier aon. (…) en toen zijn ze nao, nao ene paoter gewèis, jà, ich wèit neet wie dat paoterke-n hèt (heette), enne, ze had ós get gegèven veur op te eten, die, dat weit ich, ich weit ’t ouch zoe good neet mier. Ha, ’t waor e babbelèirke, en toen zag dat päöterke zoe: "Es nów de hiel schów wijver kómmen en de heksen en ze geven uch de kinder get, laot ze ’t mer gerus opèiten", zag er "’t zal hun noets niks mier doen." Jà, vreuger, hoho, vreuger…
Onderwerp
SINSAG 0580 - Andere Hexenkünste   
Beschrijving
Vier kinderen waren ziek geworden na het eten van 'bokkingen' waarmee 'de Kemel' was komen leuren. De moeder ging met haar kinderen naar de pater. De pater gaf de kinderen een snoepje en zei: "Als de heksen nu nog iets geven aan de kinderen, dan mogen ze dat gerust opeten. Nu zal het hen geen kwaad meer doen".
Bron
P. Knabben, Leuven, 1970
Commentaar
2.1 Heksen
limburgs (maasvallei)
L/XXIV/var.653 (2)
Moeder van de informant
fabulaat
Bandopname
Naam Overig in Tekst
Kemel   
de Kemel   
Naam Locatie in Tekst
Lanaken