PKNAB0173_0175_6489 - De duivel verschijnt na zelfmoord van brave vrouw

Nów haw uch ins stil, hé, ich gaon beginnen...Dao waor ins 'n vrouw, die haw gein kènger (kinderen) hé, en ze haw d'rs gèir g'had, en toen hawwen ze e menneke uit Duijtsland of Oësterijk dao g'had, nogal lang, - dat waor toch mer veur tijd en wijl - en ze waoren dao fel aan gehech. Toen, op ene vieze kiër, kump ze bij mich, en zèit ze zoë: 'Maria', zèit ze, 'nów moot ich mich 't kènjd (kind) âfgeven', zèg ich, 'dao is gei kruid veur gewassen (gegroeid).' Ich zèg: 'Het is neet van uch', zèg ich, 'en es die auwers dat kèndj (kind) trugvraogen, moot ger het âfgeven.' Good. Jà, en enen tijd d'rnao, toen mósj dat, hawwen ze dat kènjd mooten âfgeven, en toen hawwen ze dat kènjd geholpen, en toen keem ze bij mich, en toen zèit ze zoë: 'Maria', zèit ze, 'Nów gaon ich mich: verzuipen!' 'Och', ich zèg: 'dat moot g'r neet', zoë zag ich, 'dat moot ger neet.' Ich zèg: 'dat moot ger...' en ich kosj heur dat mer neet uit heure kop praoten. En toen zèg ich zoë: 'Es geer zoë blijf muilen (praten)', zèg ich, 'dan moot ger neet miër bij mich kómmen', ich zèg - ver heujden (hoedden) samen de keuj (koeien), in de Tiëwe - ich zèg ' dan moot ger neet miër bij mich kómmen', ich zèg 'dan zeet (zijt) ger mijne vrund (vriend) neet miër.' Jà, en dan blèif ze weer e paar daag trug, en dan kaom ze weer. En 't waor al zoë kort... en dat wâs en bllèif altijd maar hetzelfde. Jà, toen waor het dan zowijd gekómmen dat het wènjter (winter) waor geworen, en dan in de Keers,Keersdâg (Kerstdag) 's nachts, Keersdâg 's mörgens, den iërsten tram, van zeven ore (uur) hauf (half) zeven of zeven, wie waor dèi, dèi fludde en dèi fludde en dèi fludde, en veer gingen dan de viësten vooren, dao op de steiwêg dao, dao, die huizer zijn nów âfgebroken. En veer gingen de biësten vooren en daomèt ging ich kijken wie dèin tram dao fludde. Mer dao ging 'n vrouw, die waor van teveuren, waor die geblènddook, doorgegangen, en toen waor ich, waoren ver de biësten aan 't vooren, gebeurden't ddan hé. Toen haw zich die ónder den tram ingeloupen. In dat (net toen) den tram keem, leep zij, leet zij zich d'r óndervallen. Jà, lâg die vrouw. Tegen e böümpke aan doëd. Dat böümpke laog het vijfde van ós âf dan, woë veer dao gewoënd hebben. Jà, en toen hebben ze die nog bij ós bènnengebrach gehad, anderen op 'n bussel struu (stro) en óndergedèk, alà, en den eigensten (zelfde) dâg: niks; twiëden dâg, achternao (eindelijk) keem dèoi man âf. Dèi keem ze herkennen. Ich zèg: 'Het is die.' Ich zag: 'Het is die van Boorse.' Good. Weggehaold. Mer, wie die vrouw begraven woor (werd), veer móstjen 's aoves altijd iërs nog, toen lèifde de vader nog, gingen ver 't pèird nog get te eten geven, 'n buusle klie (klaver), in de ruijf (voerbak) steken, enne, den hónd nog altijd ins z'n kot (sic)geven. Mer ich haw al e paar kiëren gezeen, mer ich troch mich dao niks van aan, ich waor neet bang, en ich haw altijd zoë 'n lantèrie, - ger wèit wâl, wie die vreuger, ger kent die misschien toch neet, jaowâl, zoë zuldger misschien toch nog wâl ein bij uch hebben - jà en ich haw zoë 'n lantèire, jà en ich haw de lantèir in m'n han, en altijd zaog (zag) ich dan dao zoë e klein zjwart minschke staon, zoë hoëg (gebaar ca. 80 cm), klein zwart minschke, jà en es ich dan mèt die lantèir, wan (als) ich uit kwâm (naar buiten) leep dat eweg. Mer, toen haw ich toch angs. Mer good. Ich haw 't al e paar kiëren gezag tegen de vader: 'Mer ich zeen niks,' zèit dèi. Ich zèg: 'hewâl', ich zeg: 'nów gaot geer veurop.' Ich zèg: 'ich heb al e paar kiëren veurop ...' Mer toen haw ee 't ouch gezeen. En toen ppakde ich de lanttèi vas en ich leep 'm nao tot aan, aan dat vijfde böümpke van ós âf dan, en dao ene kraak, ene kraak zoë hé, en, toen zaog ich niks miër. Kosj ich trug bènnekómmen. En toen: bang. Waoren ver neet miër op ós rus hé. En toen ging ich nao de pestoër, en toen zag ich hem dat. 'Oh', zèit er, 'maak uch mer neet bang, ger moot mer niks zèggen en niks doen.' En, in dèin tijd ging de kruusprocessie nog hé, toen ging de kruuspercessie nog euver de steiwëg, en de kruuspercessie kaom, wie het dan door waor, achter ene maond zal ich zèggen, misschien ouch get langer, zoëget is dat toch. En toen hebben ver niks miër gezeen daovan. Dat waor precies der duvel, verstaot-der (verstaat ge). Dat waor 'n vrouw, die haw hiël braaf gelèif (geleefd), en dat waor precies der duvel. Jà, dat heb ICH mètgemaak. Jà.

SINSAG 0435 - Selbstmörder als Wiedergänger, erscheint an der Stelle, wo er sich das Leben nahm.    SINSAG 0435 - Selbstmörder als Wiedergänger, erscheint an der Stelle, wo er sich das Leben nahm.   

Een vrouw die geen kinderen kon krijgen, had een pleegkindje uit Duitsland of Oostenrijk. Toen de ouders hun kind na een tijdje weer opeisten, was de vrouw radeloos van verdriet. Met Kerstmis gooide de vrouw zich 's ochtends omstreeks zeven uur onder de tram. Enkele dagen later werd de vrouw begraven. Een vriendin van de overleden vrouw had de gewoonte om 's avonds in het donker het paard nog wat klaver te brengen. Die vrouw had al meermaals een kleine zwarte gedaante van ongeveer tachtig centimeter zien verschijnen. Zodra de vrouw buitenkwam, liep de gestalte weg. De pastoor stelde de vrouw gerust en raadde haar aan om niets te zeggen of te doen. Nadat de kruisprocessie op die plaats was geweest, heeft men het zwarte duiveltje nooit meer gezien.

P. Knabben, Leuven, 1970

3.1 Duivels

limburgs (maasvallei)

M/V/29

memoraat

Bandopname

Kerstmis    Kerstmis   

Maasmechelen    Maasmechelen   

Duitsland    Duitsland   

Oostenrijk    Oostenrijk