JVENK0162_0163_10219 - Een man van Pekelshof

Op Pekelshuof hauwe ze ‘ne nowe knech Dominicus en dae waas dao gestorven en dae hauw get belaof wie de minse vreuger zagte. Dow kwaam dae ’s nachs trök en dae versjaen biej de meid. En de meid die ging dat zègge. Dat waas al drie, veer kiere dat die altied get zaag. En dow noa de pestoer. Ja, dow zag dae zoê: "Ger moot maar ins vraoge waat van z’n begeerten is, waat er verlangt. Maa dan moetder (moet ge) hem ouch vraoge dat er uch e teike (teken) moot doon". Dat waas good, maa dao meusj toch iemend biej die vrouw blieve; die dorsj neet mier allein. "Maa dan moot ger ouch ene dook mètbrènge, ene witte dook."Dow hauw die vrouw dat geduon en wie er kaam dow waas er gered. Dow hauw er zoe ’n hand oetgezat op daen dook en dao waas zoe ’n hand ingeprent, in e suort van sjröl (verschroeing) gebrand zoe. Dow vertèlde ze zoe in miene kleine tied dat dae beröstde onger in de auw kèrk, daen dook van Dominicus.

SINSAG 0402 - Die versäumte Wallfahrt (Messe, Gabe)    SINSAG 0402 - Die versäumte Wallfahrt (Messe, Gabe)   

Een dode knecht kwam op het Pekelshof spoken omdat hij een belofte niet was nagekomen. Omdat de meid het spook al drie of vier keer had gezien, ging ze te rade bij de pastoor. De geestelijke raadde haar aan om de volgende keer aan het spook te vragen wat het wilde. Het spook moest ook een teken geven en de meid moest een witte doek in haar handen houden. Het spook brandde zijn hand in de doek en was verlost.

J. Venken, Leuven, 1968

1.4 Luchtgeesten

limburgs (maasvallei)

145

fabulaat

Dominicus    Dominicus   

Pekelshof (Dilsen)    Pekelshof (Dilsen)   

Dilsen    Dilsen