JVENK0462_0463_10741 - X

Dae vreuger hiej rondkaam in ’t dörp van die bekènde manne, waas ZjankeMaclé, Zjang Debois. Zjanke Maclé waas ziene biejnaam. Dae hauw ’n hondskerke, neet groeter as ditte vuer z’n snièje in te doen. E paar buimkes daolangs van ’n daaklat, zoe lank en dao ’n hundje in, maar zoe e groet dingske. Dan hauw het dao zoe hoeg plenk (planken) langs, zoe e kort plengske en zoe’n lang. En dao laog eine stein en wer hauwe dao al dèk nao gekièke, ich en mèt nog ene kameraod van mich, en dae waas zoe hoêg, zoe breid en bekans zoe lank als het deink. En dao hauw er eine zak in liggen en dao luoge z’n buoterhammen in waat er biej de minse kraeg. En wièr pakden hem dae zak mèt z’n buoterhamme en dae wisjden hem dae stein d’ronger de bènne en dae zak buove d’rop. En dat hundje kosj dat deink neet trèkke, dao waas gei gedach van. Ewaal, en wer stonge van varres achter ’n puort duor de ritse van die puort die ene vinger breid wuore, stonge wer te kieken en te zien wie dat ging. Dow haet er auwer minse gerope die e bitje kompassie mèt hem hauwen en die höbben hem de zwaore stein d’roet gelag. "Die däögenete," zag er, "die höbbe dat geduon". Iè hauw os zien zitte van varres. Dat waas ene muzikant. Iè zong altied: "Maclé, Maclé, de jongens drinken koffie en de meisjes drinken thee". Dan gaeng er mèt z’nen hood rond vuer geljd.

Vroeger trok er een man door het dorp. De man legde zijn boterhammen in een zelfgemaakt karretje, dat bijzonder moeizaam werd getrokken door een heel klein hondje. Opdat men zijn boterhammen niet zou wegnemen, had de man de zak namelijk vastgebonden aan een steen. De man ging overal bedelen en zong altijd: "De jongens drinken koffie en de meisjes drinken thee".

J. Venken, Leuven, 1968

4. Historische sagen

limburgs (maasvallei)

554

memoraat

Maclé    Maclé   

Meeswijk    Meeswijk