RCALL0068_0069_13194 - Luizen bij hopen op de kleren van een man (Ingelmunster)

Nen vint van Rozebeke gienk ne keer bie de zuster van zien wuf gaan slapen, ip den Beelsenhoek. Je gienk langs den Mandel en oet ne hoolfweuge was, moste ne onder een grote wulge passeren die over ’t water gienk. Oet ne onder die wulge kwam kreeg ne olmetnekeer zukken jukte. Je vroeg an zien skoonzuster: “kiek ne keer wat er an mie skeelt”. Je dei zijn kleren of mo ze zag nieten. Je zag dat zien vel geheel overspannen was van de luzen, en zien himde wok. Je zei: “Ik ga naar huis, ik kan het niet meer heerden (uitstaan, verdragen) van de jukte.” Oet ne were onder dien boom passeerde, verergerde die jukte nog. Oet ne thus kwam vroeg ne oe zien wuf ne keer gienk kieken, dat ne vul luzen zat. Je dei zien kleren of mo ze zag nieten. Je kroop bie heur in bedde, mo ’t was ton nog slichter, zien wuf was pertank nieten gewarig, en er zaten geen luzen ip de loakens. Ton hèt zien wuf zien kleren gekokt in water met wat zout en wiewater in. De luzen waren ollemolle weg. Loater hèt ne nog ne keer onder dien boom gepasseerd en je zat were vul luzen.

Een man uit Rozebeke was op weg naar zijn schoonzus. Onderweg moest de man onder een grote wilg door lopen, die over het water hing. Toen de man onder de wilg was, kreeg hij plots overal hevige jeuk. De schoonzus stelde vast dat de huid van de man vol luizen zat. Omdat de man het niet meer kon uithouden van de jeuk, ging hij onmiddellijk terug naar huis. Zijn vrouw kon de luizen echter niet zien. Nadat de vrouw de kleren van de man had gekookt in water met zout en wijwater, waren de luizen allemaal verdwenen. Toen de man later nog eens voorbij die wilg kwam, zat hij opnieuw onder de luizen.

R. Callens, Leuven, 1968

1.5 Plaaggeesten

west-vlaams (tielt en izegem)

143

fabulaat

Ingelmunster    Ingelmunster   

Rozebeke    Rozebeke