Hoofdtekst
Dao waas ’n vrouw die ging örges heen en ongerwiëge loëp häör e klei ketje nao, en det miauwde maar, det waas zoe’n haufwas ketje. En ze pak het in häöre sjoêt en det woer wie langer wie zwaorder. En wie ze trök biej hun kaam, det waas zoe zwaor gewoëre. "He, now höb ich mich meuch (moe) gedrage. Ich höb e ketje. Mich dunk dat det zoe zwaor is gewoëre." En ze luut häöre sjoet los en dao vilt ene klauw oet häöre sjoêt.
Onderwerp
SINSAG 0345B   
Beschrijving
Een vrouw die ergens naartoe ging, werd onderweg gevolgd door een klein katje dat de hele tijd miauwde. De vrouw nam het katje op en droeg het in haar schort. Het pakje in haar schort werd steeds zwaarder en zwaarder. Even later stelde de vrouw vast dat er een kei in haar schort lag.
Bron
J. Venken, Leuven, 1968
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
limburgs (maasvallei)
108
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Maaseik