MDESC0057_0059_14932 - Onderpastoor verschijnt 's nachts

Overtied, a j’gieder kleene wos, e j’gieder ezo nooit gin twee stoelwuveges zien gaon, die roend gieng’n in Sient-Janskerke achter ’t stoelgeld, ezo e grote en e klintje? En dat waor’n tant’n van Georges Dhaone. En zieder wunst’n toen in ’t Valkestratje. En wieder waor’n ol joenked’n, eni. En up e zeker’n dag, eni, wieder gieng’n dao e ki nao Georges Dhaones; en ad iej gèr’n ler’n filer’n an mien. En ’t wos toen oek, e kend’iej olle soort’n van, olle soort’n prutserie, eni, oet zaog’n en ol, eni, “Ja, zegt’n tegen mien, gao j’mien e ki ler’n filer’n, zegt’n, ‘k zoen gèr’n dat oek kunn’n.” ‘k Zegg’n ik: “Jaok”. Nu, me gieng’n wieder binn’n, eni. En die oede wuvetjes zat’n dao. “Ja,” zeg Margriet, en ze waor’n zieder ol an ’t blèt’n. Enne ‘k zegg’n: “Wuk aopert er, tè?” “Ja, zei ze, eni, ja, tante, tante, zeg ze, eni, is slicht d’r van. Z’ed olle nachte zuk e droom.” ‘k Zegg’n: “Wit j’wao da j’daomei mie gaon? Nao d’n oenderpaster.” Enn nu, dat vromens vertelde, dat er etwao en oenderpaster dood wos up Sient-jans, en dat ’n iej olle nacht verschiende an neur. Enne, ja, nateurlik, ‘k zat ik ol e bitje mi d’n bibber, eni, ja, me zat’n in, in zuk e kleen kotje; da kotje bestao nog, je wit wel, dat kleen, kleen uustje in ’t Valkestratje; je kuste dao noch roer’n noch ker’n; en ’t wos daor ol zo doenker. En ‘k peinsd’ik oek dan-k’ik ol dien paster zag, daor, eneeje, in m’n eig’n. “Ja, zeg ze, dien oenderpaster verschient ier olle nachte, zeg Margriet, en ‘k raok’n ik ier benauwd, ‘k gaon ik ni meeje bluv’n meiweun’n mi tante, ier; enne, e vraogt ossan da me zoen lez’n d’r vor’n, eni; en me gelov’n wieder dat ollemaole nie, zegt Margriet; mao tante, ziej oedt bie oge en bie lege, da dien onderpaster ier verschient. En, enne, kiek, zeg ze, ‘k ên ik nu egaon, zeg ze, van d’n nucht’n, zeg ze, nao d’n paster van Sient-Jans; en d’n paster ed evraogd vanne, gauw, om ze naome te wet’n en wuk dat ’n verlangt, eni; mao d’n paster ed ezeid, att’n z’n and uutstikt, voe bedankienge, a j’ belooft da j’ dat gao doen, da je , da je j’n and nie e meugt gev’n; je smiet d’n oek van je laok’n, zegt ’n ezo, zeg ze, zegt d’n oenderpaster ezo, je meugt j’n and nie gev’n, je [je] smiet j’n oek van je laok’n. “Nu, eni, de weke d’r achter, eni, gauw ja, wieder waor’n kurieus, wieder were up etrokk’n nao dao. “Hoe is’t, zegg’n me, eni, is d’n oenderpaster were ekeerd?” “Je jaon, zeg ze, en ed, eni, en ed etwao geld anvèrd voe mess’n te doen, in ze lev’n, enne, en dat nieje edaon; en e voelt nem dao in schuld, en e vraogt om dank’ik die messe zoen doen, eni, en zoen gaon noa d’n paster, en zovele ommgegang’n voe die mensch’n, voe de mensch’n, die twee oede wuvetjes. Nu, toe d’n daor’n, zeg ze, nu, ‘k ên ik dat edaon. En e wild’iej, uut bedankienge, d’n and gev’n, zegt’n. En ‘k ên ik dat nateurlik nie edaon, lik da d’n paster zei; ‘k ên ik d’n oek van me laok’n esmet’n, en d’n oek van me laok’n wos weg!”

SINSAG 0402 - Die versäumte Wallfahrt (Messe, Gabe)    SINSAG 0402 - Die versäumte Wallfahrt (Messe, Gabe)   

Een vrouw vertelde aan de onderpastoor dat de vroegere onderpastoor van de Sint-Janskerk iedere avond aan haar verscheen. De vrouw kreeg van de onderpastoor de raad om aan het spook te vragen wat het wilde. Als het spook haar een hand wilde geven, moest de vrouw een hoek van een laken aanbieden. Zo kwam de vrouw te weten dat de dode onderpastoor ooit geld had gekregen om missen te doen, maar die missen nooit had gedaan. De onderpastoor had ook beloofd om twee ommegangen te doen voor twee oude vrouwtjes uit het dorp. Toen het spook haar een hand wilde geven, gooide de vrouw een hoek van een laken. Even later was het laken verdwenen. Nadat de vrouw de missen had laten doen, verscheen de dode onderpastoor niet meer.

M. Deschrijver, Gent, 1961

1.4 Luchtgeesten

west-vlaams (poperinge en omstreken)

91

fabulaat

Sint-Janskerk (Poperinge)    Sint-Janskerk (Poperinge)   

Poperinge    Poperinge