MREYN0235_0236_19838

Min moeder hèd vele verteld van Blinden Dutoo. Dutoo had voor paster geleerd; maar je had zin kappe over d’hage gesmeten, en je wos blind gekomen, maar oe blind zin, miekt ne tisane (thee). Up ne keer ging ne naar Zillebeke, en j’had olsan een klein zwart hondje mee. Min moeder trok waterplanten voor hem, en je miek ton daarvan tisane. Maar oet ie daan den gekruusten onshere (kruisbeeld) passeerde stonden daar drie jonge gasten, en ze zeien zo: "We gaan ne keer mikken achter zijn hondje, met stenen" en ze grepen nen hoop stenen, en den eerste smeet maar je bleef daar staan en je koste niet meer verroeren, met zin hand in de lucht, en de tweede vaarde juste gelik, en den derden kreeg lik benauwd, en smeet zinen steen weer up de grond maar je koste wok niet meer verroeren. En ‘t wos nateurlik ook ol volk bi, maar die stonden daar zo en spraken niet, en de blinden ging voorts naar min moeders, en j’haalde daar zin kruiden, en oet ie were kwam ze stonden daar nog, en je ging er bij en je zei, binst dat ol ’t volk dat koste horen: "Laat ne mens lik ik ongedeerd passeren" en dat zijn zin eigenste woorden, hèd min moeder olsan verteld.

SINSAG 0666 - Zauberer bannt an den Ort.    SINSAG 0666 - Zauberer bannt an den Ort.   

Een uitgetreden seminarist was blind geworden. Op een dag ging de man met zijn klein zwart hondje naar Zillebeke. Bij het kruisbeeld onderweg stonden drie jonge kerels die met stenen naar het hondje gooiden. De drie jongens werden vastgetoverd aan de grond met hun handen in de lucht. De blinde zette zijn weg voort en ging naar een vrouw bij wie hij kruiden ging halen om thee te maken. Toen de blinde terugkwam, stonden de jongens daar nog steeds. De blinde sprak tot hen: "Laat iemand als ik ongedeerd voorbijgaan!"

M. Reynaert, Leuven, 1965

2.2 Tovenaars

west-vlaams (ieper)

309

Moeder van de informant

fabulaat

Geluveld    Geluveld   

Zillebeke    Zillebeke