STOP0192_0194_21129

‘k En ik in werkelijkheid zelve etwot beleefd in dien aard, ’t wos in ’t jor zessentwintig. ‘k Dei de winkels en ‘k hadde e klant, Henri Tempelare, in Wijnendale. ‘k Kommen dor binnen up e wekedag. En Julienne, de vrouwe van Henri, staat achtern toog en vuuf, zesse klanten voorn toog en schreeuwen. ‘k Kwamen binnen en ‘k vroegen: "Wuk is er dè?" "Je moet e keer gon kijken nor de keuken nor mijn kind!" ’t Wos e maand of zesse oed. ‘k En nog nooit geen zuk e kind gezien. ’t Hadde geen haar meer, geen winkbrauwen, ’t had geen vellige meer up heel zijn lichaam. Dat kind lag dor te klagen. ‘k Gon were nor de winkel en ‘k zeggen: "Wuk is dat dè?" "’t Is betoverd", zegt ze. "Jaa’t, ol zijn haar, dat vel, die winkbrauwen, zijn nageltjes lagen in zijn doekschges. Ze zeggen dat ‘k ik in ’t Godshuus in Lichtervelde moeten geraken." ‘k Zeggen: "O dat mor dat is." En ‘k namen mijn valiezen uut mijn auto en zij kroop erin met heur kind, en wieder nor Lichtervelde nor dat Godshuus… En normate dat me wieder naasden, beefde ze zij meer en meer. ‘k Belde en ’t kwam dor e nunnige opendoen en ‘k zein: "Zuster, me zijn hier met e kind dat ze zeggen die betoverd is." Ik geloofde dor niet an. Me woren wieder dor in e kamer geleed. ’t Kwamen dor twee nunnen, e joenge en èn oede. Ze bekeken dat kind en ze zein: "Oei, oei, ja!" ‘k Most ik nog e keer vertellen wuk dat er gebeurd wos want zij koste dat niet wanat z’had e krop in heur kele. Zieder gingen dor an ’t lezen. Die moeder moste dat in heur ormes hoeden. En zegt die oede nunne tegen mijn: "Legt dien hand up zijn borstje", en de moeder moste heuren hand up mijn hand leggen. Ze lazen zieder dor up en ommèkeer dat joeng nunnetje begoste ommèkeer zo te zweten dat de witte lap oender heur kinne nat kwam. Dat oed nunnige zweette niet en wieder hadden niet warme. O ze dor e kart gelezen an, gaven z’e zantje (prentje) worup dat er up de rik (rug) e gebed stoend. Ze zei: "Je moet gieder nu negen avonds dat gebed lezen met julder asem boven dat kind. Dat gaat toen genezen zijn en o’t genezen is moej nor de paters Benediktijnen e messe doen doen en bijweunen. En hier zijn d’er twee laptjes. T’ zit dor e paasnagel in. Stik boven d’achterdeure een en een boven de voordeure en ’t kwaad ga niet meer binnenkommen." "Hoevel is’t?" vroegen me. Zegt ’t nunnige: "Ge geeft wuk daj wilt an ’t negertje dor." Ze gaven zider uus nog courage en me gingen wieder toen were nor Wijnendale. ’t Stoend dor vele volk in de winkel. ‘k Zijn ik toen voortgegon om mijn cliënten verder te bezoeken. En e weke of vuve nadien, o’k were nor dor moste, in de vaste overtuginge dat dat kind dood wos, stoend er dor were volk en klappen en lachen. Ze zeggen: "Zè, enn’is dor!" En ‘k vragen: "Hoe is’t?" En ‘k gingen ik gon kijken en dat kindje had were nieuw haar en nageltjes. "Geloof je’t nu?" zei ze. "Ewel," zei’k ik, "’k gon ’t nog moeten geloven." De paster van Wijnendale, stoete Karel dat ze zein, zat dor enne zei: "Dat moet wel èn echt geval van toverij geweest zijn." En nu dat kwaad zelve. O ze klapte van dat kwaad zei ze dat er dor e vromens wos, Dette, die e slichte name had. Dat vromens had dien avond dorvoren, voor dat’t zijn haar kwijt wos, in de keuken gekommen en dat kind vaste gepakt en in de lucht gestoken en gezeid: "Mor Julienne, ej gij toch e schoon kind!", en dat kind e keer omhoge gesteken en were in de wiege geleid. En ‘k zeggen ozo: "En die Dette, wuk is er dormee gebeurd?" "Z’ed hier nog niet over de zulle geweest" zei ze. "Heur joengens kommen nu oltijd olles halen en ‘k è nol gezeid er tegen: "Je moet e keer zeggen dat moeder moet kommen." Mor ze zein dat z’ol e keer of vuve up roete geweest wos mor dat ze nooit weggerakte. Z’e dor nooit meer geweest want up e zekere keer lei ze dood.

SINSAG 0580 - Andere Hexenkünste    SINSAG 0580 - Andere Hexenkünste   

Een handelsreiziger kwam bij een winkel waar men een ziek kind had. Het kind was zes maanden oud en had geen haar meer. De haren, nagels en stukjes huid van het kind lagen in de luiers. De handelsreiziger nam de wanhopige moeder mee naar het Godshuis in Lichtervelde. Daar aangekomen, zei de vrouw: "Zuster, ik ben hier met een betoverd kind". Moeder en kind werden naar een kamertje gebracht, waar een oude en een jonge zuster voor het kind kwamen bidden. Ondertussen moest de moeder haar kind in haar armen houden en haar hand op zijn borst leggen. Vervolgens begon de jonge zuster zo erg te zweten dat de witte stof van haar habijt onder haar kin helemaal nat werd. Nadat de zusters een kwartier hadden gebeden, gaven ze de moeder een prentje met op de achterkant een gebed. Eén van de zusters sprak tot de moeder: "Je moet om negen uur 's avonds dat gebed lezen boven je kind. Daarna zal het genezen. Zodra het kind genezen is, moet je bij de paters Benedictijnen een mis laten doen. Hier zijn nog twee paasnagels. De ene moet je boven de achterdeur steken en de andere boven de voordeur. Op die manier zal het kwaad niet meer kunnen binnenkomen".
Toen de moeder vroeg hoeveel ze moest betalen, sprak het zustertje: "Je geeft wat je wil aan het negertje daar".
Vijf weken later had het kind opnieuw haar en nageltjes. Daarna gaf de pastoor van Wijnendale toe dat het een echt geval van toverij moest zijn geweest.
Het kind was ziek geworden door een vrouw door die op bezoek was geweest. De vrouw had het kind vastgenomen en gezegd: "Wat een mooi kind!".
Na de tussenkomst van de zusters kon die vrouw niet meer binnen in het huis. Op zekere dag lag ze dood.

S. Top, Leuven, 1964

2.1 Heksen

west-vlaams (vrijbos)

99A

1926

memoraat

Henri Tempelare    Henri Tempelare   

paters Benedictijnen    paters Benedictijnen   

Benedictijnen    Benedictijnen   

Godshuis (Lichtervelde)    Godshuis (Lichtervelde)   

Woumen    Woumen   

Wijnendale    Wijnendale   

Lichtervelde    Lichtervelde