RCALL0083_0085_13234 - In de [sic] spookcafé "De Nieuwe Abeele" gebeuren eigenaardige dingen (Wakken)

In den Nieuwen Abeele (Wielsbeke) hèt het overtied vele gespookt. ’t Is begonnen oet er een joenk meiske van een joar of vijftiene ne keer bij zijn meter, een wuveke van een joar of zeventig, gienk thuswachten. Da meiske zat an den heerd een marmite te koken en olmetnekeer was het stoelke waarop dat het zat van oender zien gat weggetrokken en ’t zag niemand pertank. Het riep noa zien meter. Ze kwam af en zei “Gert (ga weg) , gij betoeoverd stoelke”. Da stoelke was er oltied bij oet het er spookte. Ook een poar bloempotten die in den hof stonden. We zoaten dikkens, we weunden er niet verre van, deur de veister te kijken of er niemand die bloempotten kwam hoalen, we hèn nooit iemand gezien en toch woaren ze in hus oet ’t begost te spoken. Ne keer was Vandevelde er in de café. ’t Was ne vint lijk nen boeom. Je zei: “We zullen ne keer zien oet het nu goat spoken”. Mo olmetnekeer vloog dat stoelke were omme en ol de flassenen gloazen stonden in ne keer achter hem. Je pakte een flasse cognac en zette ze ip een toafelke voeor hem. Mo je zat nog niet heel ip de stoel of ze stond were bachten (achter) hem ip de groend. ’t Hèt dikkens gebeurd dat ol de flassen en gloazen ip de groend stonden, zonder dat ze entwien zoagen of hoeorden. Mijn voader gienk er wok ne keer woaken tussen den twoolven en den een, mo je had nieten gezien. Je gienk noa bedde; een half eure loater kwoamen ze hem iproepen dat were an ’t spoken was. Dezelfden Vandevelde was er ook. Je zei: “Goat ollemolle buiten, ‘k goa da spook wel pakken”. ’t Was meest ip de voute dat ’t spookte. Je keek oender ’t bedde en overol mo je zag nieten. Je zette hem ton in de keuken. Nog geen minute loater vloog de deure van de voute open en de ressortbak stoend nevens ’t bedde. Je lei den ressortbak were op het bedde, en sloot were de deure. De deure vloog were open en de ressortbak stond er were. ’t Is ton gebeterd oe ze noa de paster geweest zijn en gewijd oender de deure gestoken hèn. Loater hèn ze dat huis ofgebroken, zodat die relikwie verloren gegoan is. Het begoste ton were te spoken, ’t is nog mo een poar joar geleen. Het begoste zo, de poorte rammelde oltijd ’s nachts. Ne keer rond den twoolven, er was doa were volk, begost de moto die in de gank stond te droaien. Je was pertank kapot en je lag heel verskeen. Er was niemand die hem koste doen droaien. Ze hèn ton were noa den paster geweest. Mo toch hèn ze nog nooit veel geluk gekend in dat huis.

In de Nieuwen Abeele (Wielsbeke) spookte het erg. Op een dag ging een vijftienjarig meisje bij haar meter op bezoek. Toen het meisje bij de kachel zat, werd haar stoeltje plots weggetrokken zonder dat er iemand te zien was. Het meisje riep haar meter, die zei: "Ga weg, jij betoverd stoeltje!" De bloempotten die in de tuin stonden, verdwenen vaak op mysterieuze wijze. Op een dag ging een man tussen middernacht en één uur de wacht houden in het huis. De man zag niets en ging slapen. Toen de man een half uur in zijn bed lag, kwam men hem roepen met de boodschap dat het gespook weer begonnen was. De spokerij verminderde pas toen het huis door de pastoor was overlezen en toen men iets gewijds onder de dorpel had gestoken. Bij de afbraak van het huis, ging de relikwie echter verloren, waardoor het opnieuw begon te spoken. Omstreeks middernacht begon de poort te rammelen en draaide de motor die in de gang stond, hoewel niemand erin slaagde het ding aan de praat te krijgen. Men heeft de pastoor opnieuw laten komen. Veel geluk heeft men in dat huis echter nooit gehad.

R. Callens, Leuven, 1968

1.4 Luchtgeesten

west-vlaams (tielt en izegem)

182

fabulaat

Sint-Eloois-Vijve    Sint-Eloois-Vijve   

Wielsbeke    Wielsbeke   

Nieuwen Abeele (Wielsbeke)    Nieuwen Abeele (Wielsbeke)