Hoofdtekst
Ich ging altijd mèt de biësten uit hé, en die woënde-n hieveur aan de Bol (Bollen), dao steit nów de zaal op, en die hawwen ene boum peren, Fiena hèdde (heette) die hé, en die kaom altijd euver dao nao 't glèig (erf) op. En dan kaom ich, met de keuj (koeien) hé - ze stóng altijd buiten - en dan zag ze: 'Kènjd, hie krijgs-te weer 'n lekker pèir van mich.' En ich kaom ene kiër ins bij ós aan daomèt, en toen zèit ós mem zoë: 'An, du moo dat toch mer neet aanpakken,' zèit ze, 'mer neet opeten, hé. Die vrouw die heb ich in de gaten', zèit ze. 'Die kump dich die pèir geven, mer eet ze neet op, kènjd', zèit ze. En dów kom ich weer langs, en dów stóng ze buiten en dan zag ze (zeer fijne stem): 'Peren lekker, kènjd?' zag ze dan tegen mich. 'Waoren ze lekker?' 'Jao tant', zag ich hé; 'strak krijgs-te d'rs weer, hé, es ich weer ein vènj, gèig ich ze dich.' Mer ich aot daovan: GEINEIN hé, dan pakde-n ich ze en dan goëjde-n ich ze weer eweg hé, ich waor bang daoveur.
Beschrijving
Een meisje dat de koeien ging hoeden, kreeg altijd een peer van een vrouw. Op aanraden van haar moeder at het meisje nooit van de peren die ze van de heks kreeg.
Bron
P. Knabben, Leuven, 1970
Commentaar
2.1 Heksen
limburgs (maasvallei)
M/XIII/87
Kindertijd van de informant
fabulaat
Bandopname
Naam Locatie in Tekst
Maasmechelen