JVENK0349_0349_10584 - Een tovenaar plaagt een slapende vrouw

Hiej in Eisden oppe cité waas ’n vrouw en die hauw van alles aan-der-hand. Wie die in ’t bèd luoge kaam get het bèd op. Die vrouw hauw zich dao ouch op bevraog en geduon, dow hauwe ze häör gezag: "Dao is ene mins dae duit dich dat eweg". "Je, in Gods naam", zag ze, "dat het kos waat het wilt." De reis natuurlik meusj ze betale. "Ich zal hem get te iète mote prezenteren en ich zal hem ouch get moete giève. Maa, in Godsnaam ich moot dao vanaaf zien." Dow kaam dae mins. Dae kaam oet de Wale, maa ziej koste good Frans. "Madam", zet er, "ich bèn dae presoen." "Maa menier", zaet ze, "wie höbt gièr het gevonje?" Op de cité is het lestig. "Maa", zaet er, "wie ich dao achter waas, zaag ich al dat het hiej waas." "Oh jao?" zaet die vrouw. "Oh jao", zaet er, "ich zaag dat boeten aan ’t hoës. Ger höb toch niks as groete zwarte kruzer hangen op heur hoës." Dao honge kruzer op, die zien zoe groet van aan de grond hiej tot tiènge de plefong. Zoe groet es ene mins. Dao is niks op, he; de zuus niks es zjus het kruus. Het kruus zelf is nog wal e bitje zoe, "X", neet hiel recht; het ein nièven het anger.Die konne boeten aan het hoes zien as dich bènne get aan-der-hand höbs. "Van varres höb ich dat al gezièn", zag er, "en dow bèn ich zoe maar hiejeroppes gekomme." En dow waas dat familie van häör. Ze hauw neet gezag dat dae kièl waas gekomme en dow zag ze zoe: "Potverdômme, wièr zien toch hiej ouch altied nondedju geplaogd van al. Het is toch wried, de höbs nog geine gerösde nach". "Maa", zag er, "stomme gek, vuerwaat hauwste neet e paar stopnuolje gepak of ’n hiel sjerp mes. Dan hejste maar duor de lakes heen gestuoke want aste ze raaks en het blooit dan kènste hem, dan stuit er biej dich." Jao, dat zag er. Maa dow kos er waal neet mie bènnekomme, dow waas het geduon. Dat waas familie van häör. Dat vroumes haef het mich zelf vertèld.

In Eisden woonde een vrouw wiens bed 's nachts altijd door een vreemde kracht werd opgetild. De vrouw liet een man uit Wallonië komen, die haar zou kunnen helpen. De Waal kon buiten aan het huis zien dat er iemand woonde die een probleem had. Het muren van het huis hingen vol met grote zwarte kruisen. Toen de vrouw vertelde wat haar probleem was, antwoordde de Waal: "Als je een speld of een scherp mes had genomen en je kon de vreemde verschijning doen bloeden, dan had de schuldige hier onmiddellijk naast je bed gestaan". De Waal zorgde ervoor dat de tovenaar niet meer binnen kon in het huis. De schuldige bleek een familielid van de vrouw te zijn.

J. Venken, Leuven, 1968

2.2 Tovenaars

limburgs (maasvallei)

433

fabulaat

Waal    Waal   

Lanklaar    Lanklaar   

Eisden    Eisden   

Wallonië    Wallonië