Hoofdtekst
’t A nog ewist, ’t was nochtans mien joenk wi. Ze was ossan ziek en ’t was Ooikerke kerremesse. Me gieng no de kerke no Corneeltje. En ’t was e paster die opziets stoeg. En ze zei: “mo ke kun me stoel niet droajn”. Mo z’a vele gewied an en ze keek in zen ogen en ’t zweet liep langs zen aonzichte. Ewe da was pertang van e paster, e vrimden, en joeng da was vorzeker om te zeggen: “kiek ‘k kun ik dadde.”
Beschrijving
Een ziek meisje ging in de kerk op een stoel zitten. Toen er een jonge pastoor bij haar kwam staan, kon het meisje haar stoel niet meer draaien. Omdat het meisje veel gewijd aan had, was de pastoor helemaal bezweet van inspanning. Hij wilde wellicht zijn toverkracht tonen.
Bron
S. Van Bael - Lehouck, Leuven, 1969
Commentaar
2.2 Tovenaars
west-vlaams (bachten de kupe)
613
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Adinkerke 
Adinkerke 