MDESC0071_0072_14969 - Koewachter slaapt nooit in zijn bed

‘k En dat nooit ezeid, eest teg’n niemand: ze gieng’n mien uutlach’n, eneeje. Mao d’eeste plekke wao danke poester waor’n, eneeje, ‘k waor’n dao nooit in me bedde, ’s nachts nooit van ze lev’ns in me bedde. Jaomaor, a j’dao ’s naovens moe evrocht wos, eneeje, most’n me dao nog e vull’n eure lez’n, up nuze knien, e vull’eure! Ja, en ‘k viel’n ik toen dikkers in slaope, eneeje, en ze liet’n mien toen ligg’n; e ja, in de plekke van mien nao me bedde te doen, nins, ze liet’n mien ligg’n. En anke toen nao me bedde gieng’n, ’s angerdags, ‘k kwam’n ik wakker, en ‘k lein ik etwao up en oop zakk’n, of up d’n graonoop, of ‘k zat’n up e koofer, of up de zoldertrap; mao nooit, ‘k waor’n nooit in me bedde. E ja, achter e moment, ‘k ên ik m’n acht daog’n edaon, eneeje, en ‘k ên ik veranderd van boer. Mao, ‘k ên ’t maor achternao ezeid, wi; want me vaoder, e gienk kwaod zien, e gienk mien uutlach’n, e ja, danke ezo veranderde daovor’n.

Een jongen die op een boerderij als koewachter werkte, kon merkwaardig genoeg nooit in zijn bed slapen. Nadat de jongen een hele dag had gewerkt, moest hij nog een uur bidden op zijn knieën. De jongen viel dan vaak in slaap. Wanneer hij 's ochtends wakker werd, lag hij de ene keer op een zak, de andere keer op een hoop graan of op de zoldertrap. Uiteindelijk is de jongen bij een andere boer gaan werken.

M. Deschrijver, Gent, 1961

1.5 Plaaggeesten

west-vlaams (poperinge en omstreken)

126

memoraat

Poperinge    Poperinge