Hoofdtekst
Da was nen andere Duutsche schaper wovan da ‘k nu spreken en je was getrouwd en j’had twee kienders, den enen wierd paster en d’andere wierd nunne. Z’n vrouwe stierf en de doodsklokken waren al an ’t luwen en ineens wierd ze were levend. Z’e nog vuuf jaarv geleefd mo z’e noooit mè gelachen.
Beschrijving
De doodsklokken luidden voor de overleden vrouw van een Duitse schaper. Plots werd de vrouw weer levend. Ze heeft nog vijf jaar geleefd, maar ze heeft nooit meer gelachen.
Bron
M. Vander Cruysse, Leuven, 1965
Commentaar
2.2 Tovenaars
west-vlaams (n van brugge)
529
fabulaat
Naam Overig in Tekst
Duitse schaper 
Duitse schaper 
Naam Locatie in Tekst
Zuienkerke
Zuienkerke