CDEWA0249_0250_16169 - Heks kan niet weg wegens zout onder haar stoel

M’n zuster hield ’n wienkel in de vissterstroate. ’t Was dor ’n wuuf, de zwarte katte, die achter wienkelwoare kwam. "Willen me ’n ki ’n bitje zoet oender heur stoel smieten”? zeien m’oender mekoar. En os ze zie dor ’n kart (kwartier) zat, zei ze: "’k Gon nor huus moeten want Ko got ankommen”. Ze zei ’t da toe drie keren toe. Mo ze kost van heur stoel nie. M’n zuster zei: "Marie, me gon de vloer uutstriepen” (om da zoet zoender dat ze ’t zag weg te vagen). En van o’t dat ’t zoet weg was, kost Marie voart. En je meugt ’t er bieschrieven: "echt en woar verkloard”.

Een winkelierster kreeg vaak bezoek van een vrouw over wie men vertelde dat het een heks was. Op een dag besloot men wat zout onder de stoel van de vermeende heks te strooien. Na een kwartier zei de heks wel drie keer: "Ik ga naar huis, want er komt straks nog iemand", maar ze stond niet op. De winkelierster sprak tot de heks: "Ik ga de vloer eens vegen", opdat ze het zout ongemerkt zou kunnen wegvegen. Zodra dat was gebeurd, kon de heks rechtstaan.

C. Dewaele, Leuven, 1967

2.1 Heksen

west-vlaams (oostkust)

370

Zus van de informant

fabulaat

Heist    Heist