SVANB0077_0078_12347

En ook e mens e was etrouwd, en ze gieng nor e trouw en e sliep ie ossan me ze moend open.En ol nor huus kom e was veranderd in e bèr en ze wuf ad e goeden keten an en e beet het in tweje.En on ze in nulder bedde lagen, e was toen were e geweune mens, en de maone schoenk deur de vinster en ze keek no neur vint, e sliep ie were me ze moend open e, en ze zag de schakeltjes van neur keten in ze moend: zoen’k ik angevallen zien van me vint, ’t was toch van e ber.En ze goeng zie no de paster en ze vertelde zie dadde. “je moe ’t en vervolgen” e ze vervolgde num en ze voenk da vel in e pit, verdoken in de blaors en binst datten verre weg edaon gewist is verbrandden ze da vel. En ot da vel verbrand was, was ’t en verlost.

SINSAG 0824 - Die verbrannte Haut (Gurt, Halsband)    SINSAG 0824 - Die verbrannte Haut (Gurt, Halsband)   

SINSAG 0823 - Das zerbissene Tuch.    SINSAG 0823 - Das zerbissene Tuch.   

Een echtpaar kwam 's avonds terug van een trouwfeest. De vrouw droeg een kostbare halsketting. Onderweg werd de vrouw aangevallen door een beer die haar halsketting stukbeet. Toen de vrouw die nacht in bed lag, zag ze in de maneschijn de schakels van haar halsketting tussen de tanden van haar echtgenoot zitten. Toen de vrouw alles aan de pastoor had verteld, gaf de geestelijke haar de raad om de man eens te volgen. Zo vond de vrouw het dierenvel van haar man in een put die bedekt was met bladeren. De vrouw stuurde haar man ver weg, zodat ze ondertussen het dierenvel kon verbranden. Daarna was de man verlost.

S. Van Bael - Lehouck, Leuven, 1969

1.6 Weerwolven

west-vlaams (bachten de kupe)

110

fabulaat

Adinkerke    Adinkerke