CJ010305

Us heit wie ek in fûgelfanger. (dêrfandinne syn bynamme putter) Op in kear gong er nei Ljouwert ta en doe moest er mei de hounekarre oer in brêge. Mar hy koe de houn mei gjin mooglikheit foarút krije. Dat heit bigong to skouwen, mar it joech him hast neat, 't wie krekt as woarde der fan achteren oan 'e karre lutsen. Heit hime der oer doe't er der op it lêst oer hinne wie.
Even letter wie Jehannes njonken him. Hy gnyske. "Woe 't sapas net to bêst?" sei er. Doe wist heit dat Jehannes him dit mei syn kunsten lapt hie.

Een man was een keer op weg naar Leeuwarden, toen hij met zijn hondenkar over een brug heen wilde gaan. Met geen mogelijkheid kreeg hij zijn honden vooruit, het leek zelfs wel of er van achteren aan de kar getrokken werd. Op het laatst lukte het toch. Even later liep Jehannes grijnzend naast hem. Toen hij de man vroeg: "Ging het daarnet niet zo best?", wist de man dat Jehannes hem dit kunstje geflikt had.

Corpus Jaarsma, verslag 103, verhaal 5

25 september 1966

Jehannes [Syske]    Jehannes [Syske]   

Ljouwert    Ljouwert   

2013-03-01 14:46:21