Hoofdtekst
Ewel, d’n paster up nuze parochiej, d’n dien ja, - ’t is van or’n te vertell’n, wi, ’t is nog van voor mien tied - en ad iej z’n boek verlor’n, en adde ’n verlor’n, en voenke’n nie meeje. En e riep iej dat of van uut d’n prikstoel: “D’n dien die me boek viend, moet ’n werebrieng’n”. Ja, e riep iej dat of in de kerke. Mao dien boek e kwam nie were. Mao dien paster, en ad iej e pèreboom, ja, en ad iej en of en ’t stoeg dao e pèreboom. En dien boom gienk dood. En dat wos van dien boek. Ja, dien paster zag da zien boom an ’t krever’n wos, en zegt’n “’k Gelov’n dat ’n an ’t uutdrog’n is”. En att’n gienk gaon kiek’n, z’n boek lei up e tak: en ad ’n iej dao e keeje eleid. En ze zegg’n da dien mens oek gienk verlor’n gaon, gauw, d’n dien die nem gienk epakt ên.
Beschrijving
Een pastoor die zijn toverboek kwijt was, sprak van op de preekstoel tot de mensen: "Wij mijn toverboek gevonden heeft, die moet het terugbrengen!" Niemand kwam het boek echter terugbrengen. Op zekere dag stelde de pastoor vast dat de perenboom die in zijn tuin stond, helemaal verschrompeld was. Toen hij dichterbij kwam, zag hij dat het toverboek op één van de takken lag.
Bron
M. Deschrijver, Gent, 1961
Commentaar
2.3 Toverboeken
west-vlaams (poperinge en omstreken)
272
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Poperinge