JVENK0047_0048_10028 - Ontmoeting met de waterduivel

(a): Ene waterduvel dae höb ich ouch al ins gezièn, zoegezag, wie ich mèt Jean dow op het fitske waor gegange.(b): Dan zagte ze zoê, de keinjer maakde ze dao bang mèt: "Ger moot neet te kort aan e water komme, want dao zitte waterduvels in en die trèkke dich vuort nao ’t water in".(a): Jao, en dow waas ich ouch sjow (bang) gewuore. En Jean mèt ene vrunjd dae hauw mich toch ins mètgepak op het fitske. En dow ich achter op het fitske. En ich sting dao aan het water maa ich dorsj (durfde) neet hiel kort biej dat water dao hiel achteraan, en die sprongen in dat water. En ich zaog (zag) zoe minse mèt ene snor en hiej zoe hiël lang vaere (veren). En ich waas sjow en ich op het fitske en dow heives (naar huis).(b): Dao maakde ze de keinjer bang mèt, dat waas vuer het gevaor tiènge te komme.(Waas dat eine mèt ene lange snor?)(a): Hiej mèt ene snor en zoe twie hueres opp kop en ene lange start. En dae sjtart ging zoe heen en weer, en hiel zjwart waor er.

Vroeger drukte men de kinderen op het hart niet te dicht bij het water te komen. De mensen vertelden dat er waterduivels bestonden, die de kinderen in het water sleurden. De waterduivel was een zwart wezen met een snor, twee horens en een lange staart.

J. Venken, Leuven, 1968

1.1 Watergeesten

limburgs (maasvallei)

3

memoraat

Meeswijk    Meeswijk