LOMBO164

Zoals die keer, midden in een koude lange winter; dat de Hodja thuis zat in zijn koude keuken en zich een lekker warm voedzaam bordje soep wenste.
Ogenblikkelijk nadat hij dat bedacht had, werd er op de deur geklopt. Een buurjongetje stond op de stoep en keek Nasreddin vragend aan, maar zei niets. Wat wil je, vroeg de Hodja. Wees niet bang hoor, ik eet geen kinderen! Moeder was zo druk, moest de was doen en opruimen en... en... en. En ze zei dat ze niet in de stemming was om eten te koken en dat ik bij u maar wat soep moest gaan lenen. Fantastisch sprak de Hodja! Jullie zijn echte gedachtenlezers. Ik denk alleen nog maar aan soep en daar komen de buren al aandraven om te helpen proeven!
(Bron: 'Hodja in Holland', aankondiging van de vertelvoorstelling door Marco Holmer van het Vertelcollectief Utrecht. Het verhaal staat er ook in het Turks afgedrukt.)

Nasreddin Hodja wil soep gaan eten. Het buurjongetje staat op de stoep; zijn moeder heeft het te druk om eten te maken, en daarom komt hij soep lenen bij buurman. Hodja merkt op dat de buren gedachtenlezers zijn: hij heeft alleen nog maar aan soep gedacht of de buren komen al helpen proeven.

'Hodja in Holland', aankondiging van de vertelvoorstelling door Marco Holmer van het Vertelcollectief Utrecht. Het verhaal staat er ook in het Turks afgedrukt.

1999

Nasreddin Hodja [Hoca]    Nasreddin Hodja [Hoca]   

2013-03-01 14:46:21