Hoofdtekst
J’ad ier toen oek een die spokte. ‘k Gaon em nie noem’n, e leeft nog, an d’n oek van de Bellestraote. En ze dochter weunde daobiej. Ziej en adde gin benauwd, ja, ze kende nem, eneeje.
Beschrijving
In Vlamertinge woonde een man die kon toveren. De dochter van die man was blijkbaar niet bang voor de toverij, want ze bleef bij haar vader wonen.
Bron
M. Deschrijver, Gent, 1961
Commentaar
2.2 Tovenaars
west-vlaams (poperinge en omstreken)
222
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Vlamertinge 
Vlamertinge 
Plaats van Handelen
Vlamertinge
Vlamertinge