Hoofdtekst
Oender andere ‘k gon ekir intje vertellen dan’k zêlve elpen tegenkommen ên, nie dan’k der ik an geloven wi, mo de stierman. Vroeger was da te mode oi gie voardig’ier, ze giengen ’s nachs of bie dage, wannèèr da’t paste dat tieë was, gienk de stierman goan gon vermoaien, ’t is te zeggen ze volk op gon kloppen. En lik of datten ze volk was up gon kloppen komten doa... strükelten ...en ’t was ’n katte. Nu enfin gouw...je verschoot der van, zoe je kwaam an boord, je zeit doa niet van. Mo me giengen in zèè, en lik of damme weg goan... oe da’t gienk ’n weet ik niet, mo me grochten dien dag toch in zèè nied. Da was aten mor ier an apern en doa blüven angen, en up de liekant vliegen. En vroeger met die zilvoartügen o je an de liekant laagt, je most ton die touwe stellen en a boven vieren... “’k En ’t wê gepeist” zeten, “die smêrige rosse katte, dat is dedee die da gelapt eed”.
Beschrijving
Een stuurman die op een schip zijn werkvolk ging wakker maken, struikelde over een kat die aan boord was geraakt. Die dag kon men met het schip niet uitvaren. Dat kwam wellicht door die rosse kat.
Bron
A. Cornelis, Gent, 1958
Commentaar
2.1 Heksen
west-vlaams (kust)
101
memoraat
Naam Locatie in Tekst
Blankenberge