Hoofdtekst
Ip nen avend, ip dazelfde hof van mijn groôvader, ze zitten bij den heerd, en ’t komt daar nen hane in, mee ne groten roô kam. Ie draait rond ulder en mee nen bliksemslag ie es weg, en ’t es daar ’n zwarte katte. Ze jagen ze weg, maar ze’n ga zij nie weg. De boerinne pakt den burstel: van zo gauwe da ze slaat, de katte es verdwenen, en in den hoek van ’t huis was ’t er ’n dodshoofd, verlucht. Z’hên butengevlucht van benauwdheid. Os ze werekeerden, ’t was weg, maar ’s anderdags, de koeien ’n gaven geen melk meer. En ze zijn naar ’t geestelijk gegaan. Dat es nu wel tweehonderd jaar geleên en ’t es echt gebeurd.
Beschrijving
Enkele mensen die op een boerderij bij de haard zaten, zagen een haan met een grote rode kam binnenkomen. Het dier liep even rond en veranderde dan in een zwarte kat die zich niet liet wegjagen. De boerin nam een borstel en sloeg naar de kat. Het volgende ogenblik was het dier verdwenen, maar lag er een verlicht doodshoofd in een hoek van de boerderij. De mensen vluchtten weg van angst. Toen ze terugkwamen, was het doodshoofd verdwenen. De volgende dag gaven de koeien geen druppel melk meer. Ten einde raad gingen de mensen naar de geestelijken.
Bron
G. Speecke, Leuven, 1959
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
west-vlaams (menen en omstreken)
123
Tweehonderd jaar geleden, aldus de informant
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Wervik 
Wervik 