CDEWI1047_1048_32479

48 J -Hetzelfde verhaal wil ik nu weer vertellen, dat was dus mijn meter, mijn meter haar broer en dan ook in dat geval: mijn moeder haar broer, die woonde op Oombergen en in die tijd die mens reed rond met paard en kar en ja met groenten, met alles zo rondrijden, dat was thuns (toen) zo en oorlog geweest, armoede bij veel mensen. Hij komt van zijn hof en hij rijdt een eind met zijn vrouw, met mijn tante bij en die komen naar Zottegem met hun groenten om te verkopen langs de straten dus en die zien daar op een bepaalde moment, rond de trambaan ook, want die mensen sneden soms een stukje af of een huizeke dat daar of daar nog stond, gingen ze rond om te kunnen, al was het maar een bakje prei te verkopen, ze deden dat want er was armoede, die zien daar op een zekere moment een prachtig brood liggen, zeggen ze: “Potverdorie! Wie heeft dat hier verloren? Die zullen ook nogal een beetje schreemen zeker als ze thuiskomen!”II -Maar ge moet dialect spreken, zoveel mogelijk als ge kunt.48 -Ah, is ‘t waar?46 -Ja, ja.I -Ah, dat is om het even, maar ...48 -Ik probeer maar omdat het misschien beter verstaanbaar is, dus, ze vinden daar een brood, ja? Dus wat zeggen ze: “Potverdommelingen, wie heeft dat hier verloren? Een brood!”, dus ze rapen dat brood op, ze leggen dat brood op hun kar, op hulder kerre (hun kar).(we lachen)48 -En dat paard, dat paard wilt niet meer voort, dat paard wilt niet meer voort en dat begint een beetje te steigeren en te steigeren en te steigeren, bij zoverre dat mijn nonkel zegt: “Allez, wat is dat nu?” (informante klopt op de tafel) en hij moet van zijn kar en hij moet aan dat paard trekken en dat paard met alle moeite, waar dat ze anders misschien tien minuten over doen ôn (hadden) ze drie kwartiers over gedaan. En ze komen aan dezelfde Kruislieveheer dat dat brood bolt van die kar tot op de voet van die Kruislieveheer en daar blijft dat brood rechtstaan. En mijn nonkel begint direct te peinzen op zijn zuster die dat voorgehad heeft, een paar jaar misschien daarvoor of maanden daarvoor, zegt hij tegen mijn tante: (Gaat daar niet meer aan, aan dat brood!(, dat paard werd kalm, ze rijden voort en nooit of nooit of nooit heeft dat paard nog onwillig geweest of, dus van waar kwam dat brood? Niemand heeft dat ooit geweten.II -En dat pakje en dat brood, lag dat op dezelfde plek?48 -Dat rolde naar de Kruislieveheer.II -Jamaar, waar dat ze het gevonden hadden, waar dat ze het opgeraapt hadden?48 -Nee, dat lag dus in de trambaan, maar waar dat de trambaan daar ook juist loopt, hoe dat dat vroeger was, dat weet ik dus niet.II -Langs die kant van de steenweg naar Aalst of langs de kant van Oombergen?48 -Dat weet ik niet. Dat zal naar Zottegem zijn.II -Ah ja, want dat liep door.48 -Ja, naar Zottegem.46 -Ja, tot in Houtem.48 -Ja, ze kwamen van Oombergen naar Zottegem op, dus daar vonden ze toevallig ook dat pakje van mijn meter en maanden of hoelang daarachter dat mag ik niet zeggen, maar, toch ook dat brood en op dezelfde manier zijn ze dat kwijtgeraakt. En ze hebben daar ook nooit of nooit geen last meer van gehad. Maar mijn nonkel en mijn tante dan, die ook eerst op Cottem gewoond hebben zijn in feite verhuisd op Cottem omdat ze, maar ik heb ook nooit het fijne d’er van geweten, maar die hebben altijd verteld: “We zijn daar moeten verhuizen, mijn kind, want we gingen daar aan ons dood geraken!” Maar als kind wierd er u niets gezegd ...46 -Nee, ge mocht niets weten.

Een man die tijdens de oorlog met zijn paardenkar rondreed om groenten te verkopen, zag op een weg een brood liggen. Toen de man het brood op zijn kar had gelegd, geraakte het paard bijna niet meer voort. Een afstand die normaal in tien minuten kon worden afgelegd, kostte het paard drie kwartier. Toen de man bij de Kruislieveheer kwam, rolde het brood van de kar en bleef rechtopstaan. De man liet het paard liggen, waarna het paard voort kon zonder enig probleem.

C. De Winne, Leuven, 1999

1.4 Luchtgeesten

oost-vlaams (groot-zottegem)

48J

WOII

fabulaat

Kruislieveheer    Kruislieveheer   

Zottegem    Zottegem