Hoofdtekst
Een aâd moederke mee een witte kap op, dao zeeën ze al rap van dat da een heks was. Toen ik nog ne klênne joeng was moest ich veur zoê iên de koei huêien. ’s Zondags moest ik dan geld gön haolen, mar ik mocht dao nie binnengön van thuis, da bestond nie.Ne kiêr gaf ze me is twiê kluikes. Mar ik mocht die nie opeten, os moeder goêide die drêk in de stoof.
Beschrijving
Oude vrouwtjes die een witte kap droegen, werden er vaak van verdacht heksen te zijn. Een jongen die op zondag bij een boer zijn loon ging halen, mocht onder geen beding in het huis van de heks binnengaan. Toen de jongen op een dag twee klontjes van de heks had gekregen, mocht hij ze van zijn moeder niet opeten.
Bron
C. Ooms, Leuven, 1968
Commentaar
2.1 Heksen
limburgs (beringen en omstreken)
307
Kindertijd van de informant
memoraat
Naam Locatie in Tekst
onbekend