Hoofdtekst
Ze zagten toch vreuger altijd, op de Bozjèng ('t Boseind), dao zaot ouch ene werewouf. En dèi zij vel hawwen ze, - dèi verstaok dat erges, - en dat hawwen ze gevónden en hawwen ze dat in den oven gegoëid hé, toen stookden ze nog enen oven mèt hout, hé, en zjus, ze hawwen nog zjus tijd, en ze hawwen 't d'r bènnen gegoëid, en dów waor er dao, hahaha!X: (veur 't vel?)Veur 't vel. (En toen waor 't verbrand?)Jao. Ze hawwen 't opgebrand, hé, toen waor de weerewouf eweg. (...) Jà, ene weerewouf dat waor mer zoë ene minsch hé, mer die hawwen e vel, wat ze, wat ze umdegen hé. (Woë kregen ze dat?) Jà, dat weit ich neet, woë ze dat kregen hé. De einen erfde dat van den andere hé.
Onderwerp
SINSAG 0824 - Die verbrannte Haut (Gurt, Halsband)   
Beschrijving
Op het Boseind in Maasmechelen zat een weerwolf. Op een dag had men het vel van de weerwolf gevonden en het in de oven gegooid. Toen het vel vuur vatte, stond de weerwolf al bij de oven.
Bron
P. Knabben, Leuven, 1970
Commentaar
1.6 Weerwolven
limburgs (maasvallei)
O/VI/165
fabulaat
Bandopname
Naam Locatie in Tekst
Opgrimbie   
Plaats van Handelen
Boseind (Maasmechelen)   
Maasmechelen