PKNAB0647_0648_7182 - Ontmoeting met weerwolf - zwarte hond

Ich zâl uch wâl ei geval vertèllen daovan, wat ich zelf aan der hand heb g’had, hé. Du moos mich dao mer neet in neumen, hé.PK: nei, nei…Hewel ich stónd op trouwen hie, en - dat waor mijn auwershuis hie, ich bèn hie ingetrouwd, - en ich blèif ’s aoves ouch al ins get langer in de wèik (week) en zoe hé - en toen zèit mij mooder zaliger tegen mich, zèit ze: "Du blijfs toch zoe lang", zèit ze. "Kóm toch get vreuger nao huis." Ich zèg: "Jà, mooder, woeveur? Ich zèt toch niks uit of niks?" "Jà", zèit ze, "dat-ste get uitstiks (-stekt) dao bèn ich ouch neet bang veur, maar, is dat van daon veur zoe laot te blijven?" "Ja-aa" zèg ich. "Och doot mich dat plezeer. Wèts-te wat ich ins geiren zou?" "Jà", zèg ich. "Dat-ste de werewouf ouch ins zaogs." Dao waor spraok, op de Sintseleberg, wie ze dat neumden hie in Laoneke, dao waor ene weerewouf, waoren ouch spoeken en heksen en zoe.PK: Sintseleberg?Sintseleberg. Dao waoren dan daor waor ine weerewouf. "Ich wou dat ste dèi wouf ins zaogs", zèit ze. Ich zèg: "Woeveur?" "Dan kaom-ste get vreuger nao huis", zèit ze. "Jà, wat zou-ste doen es-te hem nów ‘ns zaogs?" zeit ze. Ich zèg: "Dènkelik zou ich hem zeker veur zijn kónt stampen." "Jà, ich bèn benówd (benieuwd)", zèit ze. Hewèl en den eigisten ’n aovend waor ‘t ’n oor of twelf, ich kóm dao weer euver de Sintelseberg en toen zeen ich dèi weerewouf dao. Dao laog get wie - ’t waor rónd ’n oor of twelf en ’t waor get maon dao lig dao zoeget wie enen houp garen in e, in e grepke (greppel) hé, - geer wèit toch wat e grepke is hé? (PK: jaojao.) Jà, en ich dènk: jà en ’t is toch waor dan, is dat de weerewouf dao. En ich ging ene mèiter of tien door, en dat blèif dao zoemer liggen. En ich had misschiens wel hel-op (luidop) gedach, "dich maogs der duvel zijn, mer ich wil weiten wat-s dich bès." En ich gaon trug. En ich blijf daobij staon hé, hiel daobij, mer ich heel (hield) mich… (dreigende houding)PK: gereid!gereid hé. Mer good, de maon die kump dao tussen de wolken door, ’t waor winterdâg hé, toen dènk ich in mijn eigen: "Mer dat is get aardigs hé, dat is zjus of dat enen hónd is!?" En toen keek ich tegooi, en toen waor die haor zoelangk, get geweldigs, es-te ’t zaogs. En dèin hónd sprungk uit die grep op, en begint te blaffen tegen mich, en ich heel (hield) mich schoen koesj (schoon koest), en toen zwèig den hónd ouch, en toen ich schoen door eivers. En er leet mich ouch gaon, mer zuus-te, ich had altijd ene stek in mijn hand. En dat is ’t innigste (enigste) wat ich oets aan der hand heb g’had.

SINSAG 0805 - Werwolf in Hundesgestalt als Begleiter (verrädt sich am folgenden Tag).    SINSAG 0805 - Werwolf in Hundesgestalt als Begleiter (verrädt sich am folgenden Tag).   

Een man die binnenkort zou trouwen, bleef 's avonds vaak lang weg. Daarop sprak zijn moeder: "Is het nu echt nodig om zo lang weg te blijven? Ik zou willen dat je de weerwolf eens tegenkwam! Dan zal je de volgende keer wel vroeger naar huis komen!" De mensen geloofden dat er een weerwolf rondliep op de Sintelseberg in Lanaken. Toen de man op een avond omstreeks middernacht bij maanlicht naar huis kwam, zag hij op de Sintelseberg iets harigs in een greppel liggen. Toen de man voorbij de greppel wandelde, sprong de hond plots blaffend op de weg. Omdat de man niet reageerde, werd de hond even later weer kalm.

P. Knabben, Leuven, 1970

1.6 Weerwolven

limburgs (maasvallei)

L/XXV/661

memoraat

Bandopname

Sintelseberg (Lanaken)    Sintelseberg (Lanaken)   

Lanaken    Lanaken   

Lanaken    Lanaken   

Sintelseberg (Lanaken)    Sintelseberg (Lanaken)