Hoofdtekst
Da was ip ’t ende van juni en ’t most vlas gevoerd worden no de rootpitten en ze keerden were in den doenkeren, mor in al met ’n kè stoend er dor ’n wreende lange vint voor under. De peerden begosten te snorrelen en te doen en ze wilden nie mè voruut. Achter ’n ende kreeg vader z’n peerden toch voruut en ze reen me peerd en karre en al tusschen de been deure van die vint; en ’t was dor nog ’n ander vintje bie en had het nog moeten leven giengk het nu meer dan vuufentnegentig jaar oed zien.
Beschrijving
Enkele boeren die op het einde van juni vlas waren gaan wegbrengen, keerden 's nachts in het donker terug. Onderweg zagen de boeren plots een grote man voor hen staan. De paarden werden onrustig en wilden niet meer vooruit. Toen de boeren hun paarden na een tijdje toch weer in beweging kregen, reden ze tussen de benen van de reus door.
Bron
M. Vander Cruysse, Leuven, 1965
Commentaar
1.2 Aardgeesten
west-vlaams (n van brugge)
56
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Zuienkerke 
Zuienkerke 