CDEWA0165_0165_16014 - Luimig verhaal

Drie kluutspeelders woaren in ’n café. ’t Was azo ’n zwanspartie. ’t Was een die zei: "Zoej durven achter ’n dodshoofd goan”? "Ja’k”, zei ’n stoeten (stoutmoedige) en je pakteg ’n dodshoofd en da zei: "Lat hem liggen, ’t is de mienen”. Je paktig ’n ander en je zei were: "Lat hem liggen, ’t is den mienen”. Mo da woaren de stemmen van z’n twi kameroaden achter ’t murtje. "J’èt er gie potver gin twee”, zei dien stoeten en je pakteg hem mee.

Drie kluchtspelers zagen in een café en daagden elkaar uit om op het kerkhof een doodshoofd te gaan halen. Toen één van de mannen op het kerkhof een doodshoofd opnam, hoorde hij een stem die sprak: "Dat is de mijne!" De man nam een ander doodshoofd en hoorde weer: "Dat is de mijne!" Het waren echter de twee vrienden van de man die riepen van achter de kerkhofmuur. Dapper antwoordde de man: "Je hebt er verdomme toch geen twee!" en hij liep weg met de schedel.

C. Dewaele, Leuven, 1967

1.4 Luchtgeesten

west-vlaams (oostkust)

217

fabulaat

Lissewege    Lissewege