MDESC0128_0129_15116 - Variant

Paster Dhaose, e wos ze brevier kwiet. En e zei in de kerke: “’k Verzoek’n em, die nem ed, van em were te gev’n”. En adde macht, wi, potverdikke, jaon, wi! En d’n andern zundag, e zei ’t nog e keeje: “’k Verzoek’n em van em were te gev’n o a j’ ’t nie e doet, e gao ’t beknabbel’n”! Maor en adde pèr’n etrokk’n, en ze brevier wos dao bluv’n ang’n! En e gienk e keeje in z’n of, en zegt’n teg’n ’t mes’n: “Ewel, dien boom gaot dao dood”! En e kiekt, en e kiekt nog e keeje omoge, en e ziet dao z’n brevier ang’n. En dat wos van dien brevier. Me schoonmoeder e dat dikkers verteld.

Een pastoor die zijn brevier kwijt was, sprak in de kerk tot de mensen: "Ik verzoek u, wie mijn brevier heeft, die moet hem teruggeven, potverdomme!" Een tijdje geleden had de pastoor echter in zijn tuin peren geplukt, en hij had zijn brevier op één van de takken laten liggen. De perenboom was helemaal dor geworden.

M. Deschrijver, Gent, 1961

2.3 Toverboeken

west-vlaams (poperinge en omstreken)

273

Schoonmoeder

fabulaat

Abele    Abele