Hoofdtekst
Mien vaoder en zien vaoder, ze gieng’n deur ’t bus, nao de kerremesse in d’n Groen Spriet. En a ’t tiene, elve wos, ze kwam’n naor uus. En in ’t bus: “Owe, ’t is ier kerremesse”, zeg me vaoder. En ze gieng’n binn’n in d’erberge; en ze vroeg’n en emer wien, en ze kreg’n dat. En ze kek’n nao mekangers: ze dust’n lik nie drienk’n. En die mann’n tikt’n, en zieder, ze tikt’n oek. En me groovader miek e kruus, ezo, in z’n and, en ze zei twee, drie woord’n van ’t evangeliej, en ze stoeg’n allene, ’t wos ol weg! En ze got’n d’n wien uut, en ze nam’n ’t glas mei. En mi naome en toenaome d’r up van die mann’n wao dan ze ewist add’n. ’t E lange in d’n meul’n estaon, dat glas. En dat wos oek in ’t Ellebus. En ze kwam’n van d’erberge d’n Groen Spriet. En d’n Gastuusmeul’n bestoeg toen oeke. En ze zegg’n ’t nog oltied.
Beschrijving
Een man die omstreeks tien of elf uur 's avonds samen met zijn vader door het Ellebus (Hellebos?) terugkwam van de kermis, zag tussen de bomen een herberg staan. De twee mannen besloten daar een iets te gaan drinken. De mannen vroegen een emmer wijn, en die kregen ze. De vader wist niet of hij het zaakje kon vertrouwen en hij maakte een kruisteken terwijl hij enkele woorden van het evangelie prevelde. Het volgende ogenblik was de herberg en alles wat erbij hoorde verdwenen. De twee mannen goten de wijn weg en namen de emmer mee als aandenken aan wat ze hadden meegemaakt.
Bron
M. Deschrijver, Gent, 1961
Commentaar
3.2 Vrijmetselaars
west-vlaams (poperinge en omstreken)
314
Vader en grootvader van de informant
fabulaat
Naam Overig in Tekst
Ellebus (?) (Abele)   
Naam Locatie in Tekst
Abele