Hoofdtekst
‘k En dat dikkers or’n zegg’n: “Van t’n twov’n toet d’n een, ’t is ol up de been”, zegg’n ze, de mensch’n, vroeger. En a je etwien teg’nkomt, je moet in de middel van de straote gaon, je muchte nie up de bestraotienge gaon; ol wos ’t ol moze, je moste nulder laot’n an de kant gaon, en giej moste in ‘ midd’n lop’n, ol wos ‘t, da ’t ol moze wos.
Beschrijving
Tussen twaalf en één zijn alle kwade schepsels op de been. Wie in die tijd ergens naartoe moest, kon het best in het midden van de weg lopen, ook al was het daar allemaal modder.
Bron
M. Deschrijver, Gent, 1961
Commentaar
2.1 Heksen
west-vlaams (poperinge en omstreken)
209
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Abele